‘ราชประสงค์’ ถือได้ว่าเป็นจุดยุทธศาสตร์ แหล่งการค้า เศรษฐกิจ ท่องเที่ยว และบริการขนาดใหญ่ใจกลางเมืองกรุง เป็นที่ตั้งศูนย์การค้าขนาดใหญ่และมีชื่อเสียงหลายแห่ง ไม่ว่าจะเป็นเซ็นทรัลเวิลด์, สยามพารากอน, อัมรินทร์ พลาซ่า, ศูนย์การค้าเกษร พลาซ่า รวมทั้งเป็นแหล่งโรงแรมชั้นนำระดับ 5 ดาวของเมืองไทย เช่น โรงแรมแกรนด์ไฮแอท เอราวัณ, โรงแรมเซนทารา แกรนด์ แอนด์ เซ็นทรัลเวิลด์, โรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัล, โรงแรมอโนมา, โรงแรมฮอลิเดย์ อินน์ ชิดลม, โรงแรมโฟร์ซีซั่น, โรงแรมบางกอกซิตี้ อินน์ เป็นต้น
       
       ไม่เพียงแต่เป็นสี่แยกธุรกิจเท่านั้น ที่แห่งนี้ยังได้ชื่อเป็นสี่แยกมหาเทพ เพราะอะไร? คนที่ผ่านไปมาย่านนี้คงรู้กันดี เนื่องจากโรงแรมและห้างสรรพสินค้าย่านราชประสงค์ล้วนสร้างเทพเจ้าฮินดูไว้ทุกมุม เพื่อไว้ต่อสู้กับพลังงานบางอย่างที่เชื่อว่ามีอยู่มากและแรงในสี่แยกนี้ แม้แต่มีไว้เพื่อปะทะคะคานกันระหว่างเทพของแต่ละแห่ง กระทั่งกลายเป็นที่สักการะไม่ขาดสายของผู้ที่ศรัทธา
       
       สี่แยกมหาเทพ
       
       กาลหนึ่งของราชประสงค์ ณ ที่ที่ปัจจุบันคือห้างยักษ์-เซ็นทรัลเวิลด์ แต่ก่อนเป็นวังเพชรบูรณ์ในรัชกาลที่ 4 และยังเป็นที่พื้นที่ที่มีคลองตัดผ่านถึงสองเส้น ซึ่งยุคนั้นยังเป็นป่ารกชัฏ ทำให้สี่แยกแห่งนี้เป็นพื้นที่สัญจรมาแต่อดีต คนโบราณเชื่อว่าบริเวณที่เป็นทางแยกใหญ่ๆ มักจะมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เทวดานางไม้สิงสถิตอยู่ อีกทั้งเมื่อพื้นที่วังซึ่งเป็นของกษัตริย์ ถูกสามัญชนรุกล้ำโดยมิได้บอกกล่าว จึงทำให้ราชประสงค์เป็นที่ ‘แรง’ ผู้ที่คิดจะทำธุรกิจย่านนี้ล้วนเคยได้รับบทเรียน
       
       “ตอนหลังมีการสร้างโรงแรมเอราวัณ พอสร้างขึ้นมาก็มีเหตุการณ์ร้ายอยู่เรื่อยเลย กระทั่งมีพราหมณ์คนหนึ่งมีนิมิต บอกว่า ทางนั้นขอให้สร้างสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประทับที่นั่น จึงตัดสินใจสร้างพระพรหมขึ้นมา เพราะเป็นเทพที่ใหญ่ที่สุด พอสร้างขึ้นมา โรงแรมเอราวัณก็เจริญรุ่งเรืองขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนก็เชื่อว่าการสร้างสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ณ สถานที่ตรงนี้ จะช่วยทำให้สถานที่เจริญขึ้น”
       
       วิศิษฎ์ เตชะเกษม สถาปนิกและผู้ศึกษาวัฒนธรรมจีนและฮวงจุ้ย อธิบายและเล่าต่อว่า หลังจากนั้น อาคารอื่นๆ ก็ตามมา ห้างไดมารูก็มาตั้งอยู่ที่ที่เป็นเซ็นทรัลเวิลด์ในปัจจุบัน พอสร้างขึ้นก็มีเหตุการณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นมาตลอด กระทั่งไดมารูต้องเลิกกิจการไป หยุดไปอยู่พักหนึ่ง ตอนหลังมีการสร้างเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ขึ้นมา ซึ่งก็มีเหตุการณ์ต่างๆ เกิดขึ้นอีกเช่นกัน ผู้สร้างเวิลด์เทรดคือ วิรุฬ เตชะไพบูลย์ ฝันว่าเคยมีพระตรีมูรติสร้างอยู่ตรงนี้
       
       “พระตรีมูรตินี้สร้างในสมัยสมเด็จพระนเรศวรมหาราช เพื่อเป็นการปราบวิญญาณร้ายทั้งหลายสมัยที่ทำสงครามกับพม่า องค์พระตรีมูรติสืบเนื่องมาถึงรัชกาลที่ 4 ก็ทรงเอามาประทับไว้ที่วังเพชรบูรณ์ ตอนหลังทราบว่าเทพองค์นี้ถูกฝรั่งเช่าไป คนที่เช่าไปทุกคน ถูกวิญญาณร้ายรังควานตลอด กระทั่งฝรั่งที่เช่าไปต้องเอากลับคืนมา เมื่อสืบทราบได้ว่าอยู่ที่ไหน คุณวิรุฬจึงได้เช่ากลับคืนมาไว้ที่เวิลด์เทรดฯ หลังจากนั้นเหตุการณ์ก็เป็นไปด้วยดี ไม่มีเหตุร้ายเกิดขึ้น”
       
       แต่ถึงกระนั้น เวิลด์เทรดก็ใช่ว่าจะรุ่งเรืองโดดเด่น จนมีซินแสบางคนทักว่า อำนาจบารมีของพระตรีมูรติคงสู้กับพระพรหมของโรงแรมเอราวัณไม่ได้ หลังจากเวิลด์เทรดเปลี่ยนโฉมเป็นเซ็นทรัลเวิลด์ของตระกูลจิราธิวัฒน์ จึงได้มีการสร้างพระพรหมและพระพิฆเนศเพิ่มเติมบริเวณตรงข้ามบิ๊กซี
       
       เรื่องยังไม่หมดเพียงเท่านี้ วิศิษฎ์ ยังเล่าอีกว่า เมื่อมีการสร้างโรงพยาบาลตำรวจก็มีเหตุภายในอยู่เป็นระยะ จนมีคนบอกว่าให้ตั้งพระวิษณุกรรมขึ้น จากนั้นเหตุการณ์ก็ดีขึ้น จนมาสร้างเกษรพลาซ่าก็มีเรื่องอีก มีคนบอกให้สร้างพระนางลักษมีที่อยู่ด้านบน เพื่อจะได้เข้ากับพระพรหมได้ พอหลังเกิดเหตุไฟไหม้โรงแรมอินเตอร์คอนฯ ทางโรงแรมจึงสร้างรูปปั้นนารายณ์ทรงครุฑ ห้างโซโก้ก็สร้างพระอินทร์ขึ้น จึงเป็นเหตุให้สี่แยกราชประสงค์กลายเป็นสี่แยกมหาเทพไปในที่สุด
       
       สี่แยกมหา***
       
       ไม่เพียงแต่ราชประสงค์จะเป็นสี่แยกมหาเทพเท่านั้น บรรดาตระกูลมหา***ที่โยงใยกับธุรกิจการเมืองอีกหลายตระกูลก็ยังมาประทับทรงหาเงินในย่านนี้มาหลายนาน เพราะหลังจากที่โรงแรมเอราวัณเข้ามาบุกเบิกด้วยทุนรอนและอำนาจแห่งพระพรหม เจ้าสัวอีกหลายคนต่างก็เข้ามาจับจองพื้นที่นี้ต่อๆ กันมา กระทั่งกลายเป็นแหล่งธุรกิจสำคัญดังเช่นทุกวันนี้ เมื่อดูตามเส้นเวลาคร่าวๆ ของอาคารธุรกิจบางแห่งจะเห็นพัฒนาการของย่านนี้ที่ค่อยๆ ฟูมฟักมาอย่างชัดเจน-
       
       โรงแรมเอราวัณ เปิดปี 2496 ห้างไทยไดมารู เปิดปี 2507 ตามด้วยเซ็นทรัล ราชประสงค์ในปี 2507 เช่นกัน แต่ปิดตัวไปเพราะสู้ไทยไดมารูไม่ได้ พอถึงปี 2516 สยามเซ็นเตอร์ก็เปิดตามมา เวิลด์เทรดเปิดเฟสแรกปี 2532 และเฟสสองในปี 2536 โรงแรมแกรนด์ ไฮแอท เอราวัณ เปิดปี 2534 ตามมาด้วยห้างเกษรเปิดปี 2538 สยามดิสคัฟเวอรี่ เปิดปี 2540 พารากอน เปิดปี 2548 พอในปี 2550 เซ็นทรัลเวิลด์ก็เปิดตามมาติดๆ น้องคนสุดท้องในย่านนี้จึงเป็นดิจิตอลเกทเวย์ ที่เปิดในปี 2552
       
       ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นความบังเอิญหรือไรไม่ทราบได้ ที่ธุรกิจยักษ์ๆ ย่านนี้มีความเกี่ยวพันกับพรรคประชาธิปัตย์หรือไม่ก็สื่อบางสำนักที่ นปช. บอกว่าไม่เป็นกลาง
       
       ไล่เรียงจาก ตระกูลศรีวิกรม์ เจ้าของเกษรพลาซ่า คนตระกูลนี้เกี่ยวพันกับพรรคประชาธิปัตย์มานาน ปัจจุบันนี้ คนตระกูลศรีวิกรม์คนหนึ่งก็เป็น ส.ส. ของพรรคพระแม่ธรณีบีบมวยผม
       
       ขยับไปฝั่งตรงข้าม เซ็นทรัล เวิลด์ ของ ตระกูลจิราธิวัฒน์ ก็พลอยโดนหางเลขพิษการเมืองกับเขาด้วย จิราธิวัฒน์คือผู้ถือหุ้นใหญ่ของโพสต์พับลิชชิ่ง เจ้าของหนังสือพิมพ์โพสต์ทูเดย์และบางกอกโพสต์ ทั้งยังเป็นสำนักข่าวที่เพิ่งจะได้สัมปทานทำข่าวกับเอ็นบีทีไปเมื่อไม่นานนี้
       
       ยังมีศูนย์การค้าเพนนินซูล่าที่อยู่ติดๆ กับโรงแรมแกรนด์ ไฮแอท เอราวัณ ที่เจ้าของมีนามสกุล สาลีรัฐวิภาค ซึ่งเกี่ยวดองกับ ตระกูลปิยะอุย แห่งโรงแรมดุสิตธานี ซึ่งสนิทชิดเชื้อกับประธานองคมนตรี
       
       แต่ที่ต้องเอาเท้าก่ายหน้าผากคงหนีไม่พ้น พงศ์เทพ เทพกาญจนา ผู้สนิทชิดเชื้อกับ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร นั่นเป็นเพราะโรงแรมแกรนด์ ไฮแอท เอราวัณ เป็นของพ่อตาแม่ยายของพงศ์เทพนั่นเอง
       
       ไหนจะ ตระกูลอัมพุช เจ้าของสยามพารากอน สยามดิสคัฟเวอรี่ และสยามเซ็นเตอร์ ที่พัฒนาพื้นที่ทองคำแห่งนี้ให้รุ่งเรืองควบคู่มากับตระกูอื่นๆ ไหนจะน้องใหม่ล่าสุดอย่างดิจิตอลเกทเวย์ของเจ้าสัว เจริญ สิริวัฒนภักดี ที่เพิ่งเปิดได้ไม่นาน ทั้งหมดนี้ล้วนต้องพลอยฟ้าพลอยฝนถูกการเมืองเล่นงานพอๆ กัน
       
       แต่อย่างว่า ตามประสาธุรกิจการเมืองแบบไทย มหาอำนาจทางธุรกิจใหญ่ๆ เหล่านี้ ล้วนเกี่ยวข้องกับการเมืองในทางใดทางหนึ่ง ทั้งในทางปิดและทางเปิดอยู่แล้ว เมื่อทุกอย่างประจวบเหมาะก็หนีผลจากการเมืองไม่พ้น
       
       สี่แยกการเมือง
       
       “บริเวณนี้เป็นสี่แยกใหญ่ ความเชื่อข้อหนึ่งคือบริเวณสี่แยกมักจะมีพลังเยอะ เวลาที่เราสร้างตึกขึ้นมาทีหลัง มักจะวางอะไรไว้เพื่อแก้ให้ตัวเองหลุดรอดจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือสิ่งที่มีพลังอยู่ฝั่งตรงกันข้าม” ธิตินัย พันธุ์วิชาติกุล ผู้เชี่ยวชาญด้านฮวงจุ้ย อธิบาย
       
       “ลักษณะของประตูน้ำ เซ็นทรัลเวิลด์ ก็เหมือนกัน มันเป็นจุดที่ดึงดูดคนอยู่แล้ว ความบังเอิญในแง่การเมือง มองได้ว่าจุดนั้นเป็นจุดที่สร้างความเสียหายได้มากก็เลยหันมายึดพื้นที่ตรงนั้น เพราะจะสร้างความวุ่นวายได้มากที่สุด”
       
       ทั้งธิตินัยและวิศิษฎ์เห็นคล้ายคลึงกันว่าเป็นเรื่องของความบังเอิญมากกว่าที่จะเป็นเรื่องของฮวงจุ้ยหรือความแรงของพื้นที่ ที่ทำให้กลุ่ม นปช. เลือกสี่แยกราชประสงค์เป็นพื้นที่ชุมนุมเพื่อกดดันรัฐบาล แต่วิศิษฎ์ยังมองในแง่พิชัยสงครามจีนด้วยว่า
       
       “ผมคิดว่า มันอาจเป็นเรื่องบังเอิญที่เขาไปเลือกตรงนั้นมากกว่า เพราะตรงนั้นเป็นจุดตัดระหว่างถนนสายสำคัญหลายสาย มีกระแสของคนจำนวนมาก ศูนย์การค้าขนาดใหญ่ก็อยู่ที่นั่น ขณะเดียวกันจะมีถนนเส้นหนึ่งคือถนนราชดำริที่ตัดออกไปถึงสีลมได้ ดังนั้น ผมคิดว่าเป็นการวางหลักชัยภูมิด้านพิชัยสงครามมากกว่า คือยึดพื้นที่ที่สำคัญ
       
       “ในพิชัยสงคราม เวลาจะตีเมืองเขาจะตีในที่ที่มีเศรษฐกิจดี เช่น พื้นที่ที่มีการเพาะปลูก ต้องการเสบียง พื้นที่ตรงนี้เป็นพื้นที่เสบียงเหมือนกัน แต่ไม่ใช่เสบียงแบบสมัยโบราณแล้ว ถ้าคุณทำสงคราม คุณไปตีพื้นที่เสบียงของศัตรู ศัตรูก็เสบียงขาด คือตีพื้นที่เศรษฐกิจ ในหลักพิชัยสงครามการตีพื้นที่สำคัญๆ ก็แสดงว่าเขากำชัยชนะแล้วส่วนหนึ่ง และสี่แยกตรงนั้นเป็นจุดตัด สามารถเคลื่อนย้ายไปตรงไหนก็ได้ แต่ถ้าเลือกพื้นที่ตัน เวลาตีขนาบเข้ามา เสร็จหมด พื้นที่ตรงนี้จะขยับตัวได้ง่ายมาก”
       
       ไม่ว่าจะเป็นความบังเอิญ ความจงใจ หรือแรงดึงดูดของอำนาจที่มองไม่เห็นก็ตาม ที่ทำให้ราชประสงค์กลายเป็นดังที่เป็นอยู่ตอนนี้ แต่วันนี้ประวัติศาสตร์การเมืองไทยคงต้องบันทึกเพิ่มเติมว่า นอกจากราชประสงค์จะเป็นสี่แยกมหาเทพ สี่แยกมหา***...
       
       ขณะนี้ยังได้กลายเป็นสี่แยกการเมืองไปแล้ว หลังจากที่ถูกผูกขาดโดยถนนราชดำเนินมาหลายสิบปี
       
       **************
       
       เรื่อง : ทีมข่าว CLICK

พันตรีศิริชัย   ทรัพย์ศิริ