ผลสำรวจบริการสิ่งอำนวยความสะดวกที่แอร์พอร์ตลิงค์

โดย เสาวลักษณ์ ทองก๊วย  และธีรยุทธ สุคนธวิท

..........................................................................................................................................................

องค์การคนพิการสากลประจำภูมิภาคเอเชีย-แปซิฟิก โดยการนำของ นางสาวเสาวลักษณ์ ทองก๊วย หัวหน้าสำนักงานองค์การฯ  ได้ไปใช้บริการรถไฟฟ้าเชื่อมท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ หรือ แอร์พอร์ตเรลลิงก์ หรือ แอร์พอร์ตลิงก์ เมื่อวันที่ 3 กันยายน 2553 ผลสำรวจการเข้าถึงและใช้ประโยชน์ได้ของคนพิการ มีดังต่อไปนี้

1.    คนพิการไม่สามารถใช้งานและเข้าถึงได้จริง ถึงจะพอใช้ได้บ้างแต่ก็ลำบากมาก เพราะขาดกลไกการเชื่อมต่อกับระบบขนส่งสาธารณะอื่นๆ เนื่องจากมีจุดเชื่อมต่อกับบีทีเอสที่พญาไทเท่านั้น แต่คำถามสำคัญ คือ ผู้โดยสารพิการจะมาใช้บริการได้อย่างไร ในเมื่อระบบทุกอย่างกระจุกตัวอยู่ที่ใจกลางเมือง และไม่มีการเชื่อมต่อที่ต่อเนื่อง การที่คนพิการเดินทางจากบ้านโดยรถแท๊กชี ไปลงที่สถานีบีทีเอสพญาไท เพื่อขึ้นแอร์พอร์ตลิงค์ไปสุวรรณภูมิ ไม่ได้ช่วยให้ประหยัดเงินและประหยัดเวลาใด ๆ เลย ลองทำดูแล้วโดยเปรียบเทียบกัน สุดท้ายแท๊กซีก็สะดวกที่สุดอยู่ดี

2.    การจัดระบบการให้บริการกับผู้โดยสารไม่มีระเบียบ ปล่อยให้ผู้โดยสารยืนออเพื่อแย่งกันขึ้นทำให้คนพิการกับคนเดินทางที่มีกระเป๋าต้องขึ้นเป็นคนสุดท้าย/กลุ่มสุดท้าย ซึ่งทำให้ตู้แน่นและเต็มไปด้วยผู้โดยสารที่นั่งบ้าง  ยืนบ้าง ทำให้คนพิการต้องออกันอยู่ที่หน้าประตูเท่านั้น

3.    ไม่มีสัญญาณเตือนภัย และไม่มีป้ายหรือสัญญลักษณ์ใด ๆ ที่ชานชลาบอกตำแหน่งตู้ และประตู สำหรับเป็นแนวทางให้ผู้โดยสารยืนรอเพื่อเตรียมตัวขึ้นรถ

4.    อักษรตัววิ่งบอกเส้นทางการเดินรถมีน้อยเกินไป เพียงหนึ่งจุดต่อหนึ่งตู้หรือโบกี้

5.    จุดจอดรถ รับ ส่ง และจุดจอดแท๊กซีมีน้อยเกินไป หรือบางแห่งไม่มีเลย ผู้โดยสารต้องลากกระเป๋าไปที่ถนนเพื่อเรียกรถเอง

6.    บันไดเลื่อนแคบมาก และมีขึ้นแต่ไม่มีลง

7.    ลิฟต์มีขนาดเล็กมาก รถเข็นขึ้นได้ที่ละคันซึ่งเล็กกว่าลิฟต์หอพักบางแห่งเสียอีก

8.    บันไดมีขนาดใหญ่ที่สุด ประมาณ 4 เท่าของลิฟต์ แต่สังเกตพบว่า ชาวต่างชาติหรือคนไทยที่ใช้บริการเพื่อไปสนามบิน ต่างก็ใช้ลิฟต์กันทุกราย ไม่มีใครใช้บันได และน้อยรายจะใช้บันไดเลื่อนที่มีขนาดแคบมาก กระเป๋าเดินทางใบใหญ่วางไม่ได้

9.    ตะแกรงกรองน้ำบริเวณที่จอดรถคนพิการช่องใหญ่มาก ล้อหน้ารถเข็นตกได้

10.                       ประตู้ห้องน้ำหนักเหมือนประตูตู้เซฟของธนาคาร

11.                       ประตูรถเวลาปิดเสียงดังมาก จนผู้โดยสารตกใจ และที่แปลกประหลาดมีการประกาศที่สถานีต้นทางสุวรรณภูมิเป็นภาษาอังกฤษว่า เสียงดังจากการปิดประตูอัตโนมัติเป็นเสียงดังปกติของระบบ

12.                        ระยะห่างระหว่างตัวรถและชานชลา มีระยะที่ห่างมากประมาณ ๑๓ เซ็นติเมตร

13.                       ประตูเป็นขั้นเล็ก ๆ ไม่เรียบเป็นพื้นเดียวกัน ทำให้เกิดอุบัติเหตุได้ง่ายและเป็นอันตรายมากถ้าไม่มีเจ้าหน้าที่คอยดูทั้งขาเข้าและขาออกจากตัวรถ ดังนั้นเพื่อความปลอดภัย ควรมีทางลาดเคลื่อนที่หรือทางลาดที่ติดกับตัวรถทุกประตู

14.                       ไม่มีการจัดโฃนที่นั่งสำหรับคนพิการ เด็ก สตรีมีครรภ์และผู้สูงอายุ และแบ่งที่โนการเก็บสัมภาระอย่างชัดเจนในตัวรถ ทำให้การใช้พื้นที่ในตัวรถไม่มีระเบียบ ผู้โดยสารพิการและผู้โดยสารที่มีสัมภาระจึงถูกเบียดให้อยู่ที่หน้าประตูรถพร้อมสัมภาระ

15.                       ที่พื้นชานชลาไม่มีสัญลักษณ์ใด ๆ เพื่อความเป็นระเบียบในการเข้า ออก จากตัวรถ และเพื่อความปลอดภัย

16.                       ใช้สีแดงเป็นหลัก ที่ป้ายบอกสถานีและสิ่งต่าง ๆ ซึ่งไม่เหมาะสม ควรเปลี่ยนเป็นสีอืนเพราะตามหลักการสากลสีแดงเป็นสีที่แสดงถึงภาวะฉุกเฉิน ทำให้ผู้โดยสารเข้าใจผิดได้ ถึงแม้จะมีเหตุผลว่าสีแดงเป็นสีประจำการรถไฟ (เฉพาะรถไฟไทยเท่านั้น)

17.                       อุปกรณ์อำนวยความสะดวกสำหรับคนหูหนวกยังไม่มีทั้งในตัวรถและในตัวอาคาร

18.                       เจ้าหน้าที่ไม่เพียงพอในการอำนวยความสะดวกให้กับผู้โดยสารพิการ และผู้โดยสารที่มีสัมภาระเช่น กระเป๋าเดินทาง หรือกล่องใส่ของ และอื่น ๆ

19.                       เจ้าหน้าที่ไม่มีความเข้าใจที่เพียงพอต่อการอำนวยความสะดวกและให้ข้อมูลกับคนพิการ

……………………………………………………………………….

- - - - - - - - - - - - - - - - - -  

พันตรีศิริชัย   ทรัพย์ศิริ

นายกสมาคมคนพิการทางการเคลื่อนไหวสากล (ส.พ.ค.)

โทร. 02-990-0331

http://www.apdi2002.com

http://www.youtube.com พิมพ์ apdi. หรือ

สมาคมคนพิการ

0909532036

*********************