เรื่อง ขอความกรุณาเผยแพร่ข่าวชิ้นนี้

ประหยัด ภูหนองโอง

บทนำ เราผู้เป็นพลเมืองพิการของประเทศไทยและเป็นสมาชิกของสภาคนพิการทุกประเภทแห่งประเทศไทย ในฐานะองค์กรประสานงานองค์การของคนพิการระดับชาติเคยทราบหรือไม่ว่าสหประชาชาติได้ประกาศปีคนพิการสากลเมื่อ 2524 นั้นมีวัตถุประสงค์สำคัญเพื่อสิ่งใดและติดตามมาด้วยการประกาศให้มีทศวรรษคนพิการแห่งเอเชียและแปซิฟิกระหว่างปี 2546-2555 แล้วนำไปสู่อนุสัญญาระหว่างประเทศเพื่อคุ้มครองสิทธิคนพิการการเข้าร่วมประชุมระดับสูงระหว่างผู้แทนรัฐบาลประเทศต่าง ๆ เพื่อที่จะสรุปทรรศวรรษคนพิการแห่งภูมิภาคเอเชียและแปซิฟิกเมื่อไม่นานมานี้ยอมรับว่าแม้คนพิการซึ่งประมาณว่ามีอยู่จำนวน 400 ล้านคนส่วนคนพิการไทยจากการสำรวจของสำนักงานสถิติแห่งชาติปี 2550 ระบุว่ามีอยู่ประมาณ 1.9 ล้านคน มากกว่าประชากรของจังหวัดนนทบุรี รวมกับจังหวัดปทุมธานีหากมองย้อนอดีตถึงปี 2482 เป็นปีแรกของประเทศไทยที่สตรีตาบอดชาวอเมริกันได้เข้ามาประเทศไทยและจัดตั้งโรงเรียนสอนคนตาบอดแห่งแรกขึ้นในประเทศนี้ในสมัยที่ประเทศของเรามีชื่อว่าประเทศสยามกาลเวลาได้เปลี่ยนไป และ เปลี่ยนชื่อประเทศสยามเป็นประเทศไทยเกือบ ในปี 2486

7 ทรรศวรรษคนพิการบางกลุ่มได้กลายมาเป็นผู้นำองค์กรและได้เปลี่ยนแปลงในชุมชนของตนมากขึ้นเรื่อย ๆ จากผลของการทำงานตามหลักเวทนานิยมต่อจากนั้นภาครัฐได้ออกพรบ.ที่เกี่ยวข้องกับคนพิการฉบับแรกคือ พรบ.ควบคุมขอทานปี 2484 ผลพวงจาก พรบ.ดังกล่าวนำไปสู่การจัดตั้งสถานสงเคราะห์เพื่อเป็นที่อยู่อาศัยให้อาหารหรือยารักษาโรคสำหรับคนพิการวิวัฒนาการจากผลของ พรบ.ควบคุมขอทานเพื่อมิให้รัฐบาลไทยถูกคนต่างชาติว่าไม่มีน้ำยาที่จะพัฒนาคนพิการ สภาคนพิการอยากขอชมเชยนักสังคมสงเคราะห์และผู้บริหารกรมประชาสงเคราะห์ให้ยุคต่าง ๆ ที่ได้ค้นหาแนวคิดและวิธีการใหม่ ๆ เข้ามาปรับปรุงเปลี่ยนแปลงสถานสงเคราะห์อันเป็นผลพวงจากประกาศของคณะปฏิวัติและ พรบ.ควบคุมการขอทาน มีกิจกรรมนันทนาการ และฝึกอาชีพต่าง ๆ ในสถานสงเคราะห์หลายแห่ง จากผลของการทำงานร่วมกันเป็นหมู่เหล่าระหว่างผู้นำคนพิการและข้าราชการจาก 3 กระทรวงคือกระทรวงศึกษาธิการ กระทรวงพัฒนาสังคมฯ และกระทรวงสาธารณสุข หลังปีคนพิการสากล 2524 ซึ่งสภาคนพิการได้กำเนิดขึ้นในปี 2526 ที่จังหวัดเชียงใหม่ได้นำร่างพรบ.ฟื้นฟูสมรรถภาพคนพิการที่ตกม้าตายในระดับที่ปรึกษาของ  กระทรวงมหาดไทยมาเป่าเสกจนฟื้นและหามเข้าสู่สภาในสมัยที่สมาชิกสภานิติบัญญัติมาจากการแต่งตั้งยุคอย่างนี้เสียงร้องของคนพิการจะได้ยินไปถึงหูของผู้บริหารประเทศจึงได้ประกาศใช้ พรบ.การฟื้นฟูสมรรถภาพคนพิการขึ้นแม้ว่าจะเป็นกฏหมายเมตตาธรรมแต่ส่งผลให้เกิดระบบส่งเสริมและช่วยเหลือคนพิการทั้งด้านการศึกษา การแพทย์ การอาชีพ พรบ.ฉบับดังกล่าวได้บังคับใช้อยู่เป็นเวลา 11 ปี มีเรื่องที่น่าสดุดีผลงานของกระทรวงทั้ง 3 ที่นำ พรบ.ดังกล่าวไปกำหนดมาตรการ

ส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการเกือบทุกกลุ่มให้หลุดพ้นจากการกีดกันออกไปจากการศึกษาการจ้างงานและโอกาสต่าง ๆ ทางเศรษฐกิจและสังคมโดยเฉพาะกระทรวงหมอนั้น มีผลงานที่โดดเด่นเป็นที่ประจักษ์คือหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ สหประชาชาติแม้อดีตนายกของไทยบางท่านจะกล่าวว่าไม่ใช่บิดาของท่านก็จริงอยู่แต่มันก็เป็นองค์กรไม้ซุงที่สามารถกระทุ้งให้รัฐบาลไทยในปี 2524 โดยครม.มีมติให้จัดเป็นปีคนพิการสากลรณรงค์ให้เกิดสิทธิและคิดเรื่องแผนพัฒนาคนพิการของประเทศให้สอดคล้องกับมติของสหประชาชาติดังนั้นจุดประสงค์ที่สหประชาชาติมุ่งมั่นให้ประเทศต่าง ๆ บรรลุถึง ที่สำคัญคือการมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่และมีความเสมอภาคของคนพิการในทุกด้านการคุ้มครองสิทธิของคนพิการเป็นวัตถุ ประสงค์หลักถือได้ว่าพันธะกรณีต่อเรื่องของคนพิการที่ท่อนซุง ชื่อสหประชาติกระทุ้งรัฐบาลไทยในปี 2524 นั้น ได้เกิดการส่งเสริมการมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่และมีความเสมอภาคของคนพิการในกฎหมายหลายฉบับเช่น พรบ.การฟื้นฟูสมรรถภาพคนพิการปี 2534 และพรบ.ส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ ปี 2550 พรบ.การจัดการศึกษาสำหรับคนพิการปี 2551 พรบ.เหล่านี้คนพิการมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่ในทุกระดับไม่ว่าจะเป็นด้านนโยบายหรือการผลักดันให้เกิดมาตรการต่าง ๆ ที่จะปรับปรุงชีวิตคนพิการให้ดีขึ้นแน่นอนละครับมีประกาศใหม่ ๆ ตาม พรบ.ทั้ง 2 ฉบับ นั้นแต่ขณะเดียวกันก็มีสัญญาณเตือนชี้ว่า 2 ทศวรรษที่ผ่านไปองค์กรของคนพิการที่ตั้งอยู่ในลุ่มน้ำเจ้าพระยาลุ่มน้ำชี ลุ่มน้ำปิง หรือแม่น้ำตาปี มีความรู้สึกว่าแนวความคิดกำลังจะไปคนละทางสำหรับตัวกระผมนั้นเป็นคนจากลุ่มน้ำพองอยากจะฝากข้อคิดไว้ในจดหมายข่าวฉบับนี้ว่าสามัคคีคือพลังภายหลังสิ้นสุดการเลือกตั้งของสภาคนพิการแต่ละสมัยควรจะจัดเวทีประชุมโต๊ะกลมระดมสมองแนวคิดและทิศทางการทำงานร่วมกันของทุกลุ่มน้ำและทุกสมาคม ประเด็นหลักที่เราจะกำหนดเพื่อรณรงค์สร้างความก้าวหน้าของคนพิการทุกลุ่มน้ำไม่ใช่เพียงการมีตำแหน่งนั่งร่วมประชุมกับข้าราชการกระทรวงต่าง ๆ การร่วมรณรงค์เพื่อผลักดันนโยบายที่จะให้คนพิการได้รับสิทธิทางด้านต่าง ๆ ตามที่กฎหมายกำหนด ทศวรรษที่ผ่านมาให้สมัยที่ศ.วิริยะ นามศิริพงษ์พันธ์เป็นประธานสภานั้น สภาคนพิการสามารถผลักดันให้กระทรวงศึกษาธิการประกาศให้เป็นปีการศึกษาสำหรับคนพิการ โชคดีที่ช่วงนั้นที่พรรคการเมืองได้ส่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการและรัฐมนตรีช่วยผู้มีคุณภาพเข้ามาดูแลกระทรวงศึกษาธิการแนวนโยบายและการกำหนดกิจกรรมการศึกษาสำหรับคนพิการ การพิจารณาหลายประการและนำไปสู่การแก้พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติซึ่งยกเว้นการศึกษาภาคบังคับสำหรับคนพิการและบุตรธิดาที่เกิดมามีบิดามารดาพิการความตระหนักของผู้บริหารเช่นนี้เกิดอนิสงฆ์สำหรับคนพิการอย่างกว้างขว้างให้ได้รับการศึกษา การฝึกฝนอบรมด้านทักษะและอาชีพ การจ้างงานหรือการป้องกันสาเหตุของความพิการก็ได้เกิดขึ้นจากผลของนโยบายปีการศึกษาสำหรับคนพิการผมขอยกสถิติในปี 2536 ที่ระบุว่าคนพิการไทยได้รับการศึกษาภาคบังคับประมาณ 6 ถึง 8 % บุคคลที่ไม่พิการได้รับการศึกษาระดับเดียวกันร้อยละ 94.5 แต่สถิติให้ปี 2550 บอกว่าคนพิการไทยในวัยเรียนได้รับการศึกษาขั้นพื้นฐานร้อยละ 24 บุคคลที่ไม่พิการได้รับร้อยละ 97.6 ที่น่าชื่นชมและน่าห่วงใยคือในปี 2536 นั้นทั่วประเทศ นักศึกพิการระดับอุดมศึกษาประมาณ 20 คนใน 6 สถาบัน แต่ปี 2550 มีนิสิตนักศึกษาพิการในสถาบันอุดมศึกษาทั้งระดับปริญญาตรี ปริญญาโท และปริญญาเอก ใน 28 สถาบันอุดมศึกษาทั่วประเทศตัวเลขเพิ่มขึ้นอย่างน่าดีใจแต่เรื่องที่น่าห่วงใยคือทุนการศึกษา แม้แต่ทุนกู้ยืมเพื่อศึกษาต่อความพิการยังเป็นอุปสรรคที่จะได้รับการกู้ยืมทุนขณะเดียวกันมีนักศึกษาพิการศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ในต่างประเทศ เช่น อังกฤษ อเมริกา หรือออสเตรเลีย ในปี 2550 มีบัณฑิตตาบอดจากม.สารคาม และม.ขอนแก่น สอบชิงทุนมูลนิธิฟอร์ดไปศึกษาต่อระดับปริญญาโท ได้ 2 ทุน หญิง 1 คน ชาย 1 คน ประเด็นการจ้างงานในตำแหน่งอาจารย์ซึ่งคนพิการดิ้นรนสอบแข่งขันเข้าทำงานได้ด้วยตนเอง ระหว่างปี 2519-2534 มีข้าราชการครูสอนอยู่ในโรงเรียนต่าง ๆ ของรัฐบาลระดับประถมและมัธยมมีอยู่ 5 คน มหาวิทยาลัยมี 1 คน คือศ.วิริยะ นามศิริพงษ์พันธ์ แต่หลังการประกาศใช้พระราชบัญญัติฟื้นฟูสมรรถภาพคนพิการ พ.ศ.2534 มีข้าราชการครูผู้พิการทางการเคลื่อนไหวและการเห็นทั่วประเทศประมาณ 60 คน ระดับอุดมศึกษา มี 2 ท่าน คือ ศ.วิริยะ นามศิริพงษ์พันธ์ อาจารย์พงษ์เดช ไชยคุตร พิการทางการเคลื่อนไหว ได้รับตำแหน่งเป็นคณบดี 2 สมัย ระหว่าง 1 ตค.35-2ตค.39 และ 3 ตค.39-2 ตค.43 ในปัจจุบันมีมหาบัณฑิตใหม่สอบเข้าเป็นอาจารย์ได้ถึง 3 คน 2 คนสำเร็จจากสถาบันบัณฑิตพัฒนาบริหารศาสตร์ คนแรกสอบเป็นอาจารย์ได้ที่มหาวิทยาลัยราชภัฎหมู่บ้านจอมบึง ตั้งแต่ปี 2547 คืออ.ประสิทธิ์ โสมนัสส่วนปี 2551 มี 2 คนคือ อ.คณิตย์ ผามณี จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยสอบเป็นอาจารย์ได้ที่มหาวิทยาลัยราชภัฎเทพสตรี จ.ลพบุรี ส่วนรายล่าสุดประกาศผลเมื่อสัปดาห์ที่แล้วคือ อาจารย์ขวัญชัย เกิดแดน มหาบัณฑิตจากสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ สอบได้เป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยอุบลราชธานีรายนี้บ้านเกิดเมืองนอนอยู่ที่กรุงเก่า (อยุธยา) ส่วน 2 รายแรกจากจังหวัดสุรินทร์ และศรีษะเกษ จุดมุ่งหมายเฉพาะในการส่งข่าวฉบับนี้ ขอความกรุณาจากอาจารย์พวงแก้ว จิตรธรรม มิตรแท้ ที่สนับสนุนความพยายามของสภาคนพิการอย่างสม่ำเสมอและแข็งขัน ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมาให้ส่งต่อข่าวสารฉบับนี้สู่ผู้นำคนพิการหรือมิตรของคนพิการทั้งหลายเพื่อจะได้หาทางเสริมสร้างองค์กรของคนพิการให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้นสำหรับสภาคนพิการทุกประเภทแห่งประเทศด้วยคณะกรรมการชุดปัจจุบันนั้น เชื่อมั่นว่าท่านประธานในฐานะผู้นำที่เป็นสตรีคงมีความริเริ่มในใจของท่านอยู่แล้วเกี่ยวกับนโยบายและวิธีการทำงานในระดับประเทศ ระดับภาค และระดับจังหวัดโดยเฉพาะด้านการศึกษาและสิ่งแวดล้อมสิทธิคนพิการและการพัฒนาคนพิการได้ก้าวหน้าทั้งหญิงและชาย ผมได้เรียนเสนอต่อท่านว่าขอให้สภาคนพิการทุกประเภทแห่งประเทศไทย เสนอต่อรัฐบาลไทยให้ประกาศให้ปี 2552 เป็นปีปรับปรุงชะตากรรมการศึกษาของคนพิการไทยเพื่อให้ภาครัฐปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ให้การพัฒนาคนพิการจากฐานของเวทนานิยมไปสู่ฐานของสิทธิและความก้าวหน้าทางด้านสิทธิและการพัฒนาหลักสูตรให้เหมาะสมสอดคล้องกับความจำเป็นของผู้เรียนที่เป็นอยู่เวลานี้นักเรียนผู้มีความบกพร่องทางสติปัญญาอายุ 28 ปีก็ยังถูกบังคับให้เรียนในระดับมัธยมไม่เคยเจอในประเทศใดแต่กระทรวงศึกษาของไทยก็ยังดำเนินการอยู่

เพราะสิ่งที่กระผมเสนอในปีการศึกษาคนพิการไทยว่าถ้าจะจัดการศึกษาคนพิการไทยให้บรรลุผลสำเร็จได้นั้นจะต้องให้ทั้งผู้จัดและผู้แทนจากองค์กรคนพิการร่วมกันกำหนดมาตรการและมีวิธีการวิเคราะห์ความต้องการจำเป็นของผู้พิการแต่ละกลุ่มมีหลักเกณฑ์วิธีการที่เหมาะสมในการพัฒนา นักการศึกษาต้องระบุได้ว่าคนพิการประเภทไหนต้องการสื่อชนิดใดและหลักสูตรที่จะสร้างทักษะเพื่อการเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ของคนพิการควรจะผลักดันให้มีขึ้น ความยากจนและขาดแคลนทุนการศึกษาและการถูกโดดเดี่ยวทางสังคมของคนพิการที่มีอยู่ควรจะหาทางปรับปรุงแก้ไข ด้วยการสร้างระบบคุ้มครองดูแลให้คนพิการทั้งในเมืองและชนบทมีโอกาสพัฒนาตนเอง มีกลไกลวิธีการต่าง ๆ เพื่อส่งเสริมช่วยเหลือคนพิการให้ระบบงานทั้งในหน่วยงานของรัฐและเอกชน ดังนั้นกระผมอยากขอเน้นย้ำว่าการแสดงพันธกรณีของสภาคนพิการทุกประเภทแห่งประเทศไทยต่อการพัฒนาคนพิการภายใต้โชคชะตาด้านการศึกษาที่เป็นอยู่ในขณะนี้ยังเกาไม่ถูกที่คัน งบประมาณที่มีอยู่จำกัด ยังใช้ไม่ตรงกับความต้องการของคนพิการฉะนั้นพันธกรณีเฉพาะโดยมีจุดประสงค์ที่จะปรับปรุงชะตากรรมการศึกษาของเด็กพิการในประเทศไทยให้ดีขึ้นน่าจะเป็นภาระขององค์กรคนพิการแห่งนี้ผมหวังว่าทุกท่านจะเอื้อเฟื้อเกื้อหนุนในแนวคิดที่ผมเรียนเสนอในครั้งนี้ขอเรียนให้ท่านทั้งหลายได้ทราบว่าผมได้จับมือกับนายกสมาคมคนพิการแห่งประเทศไทยที่สวนอัมพรในวันคนพิการแห่งชาติ ครั้งที่ 44 เมื่อวันที่ 8 พย.51

ว่าเราจะได้ร้องขอพี่น้องคนพิการทั้งชาติให้ร่วมกันรณรงค์เพื่อสร้างระบบการศึกษาไทยให้ปราศจากอุปสรรคและตั้งอยู่บนฐานของสิทธิสำหรับคนพิการในประเทศไทยขอฝากไปยังเพื่อนสตรีพิการทั้งหลายว่าจำนวนสตรีพิการให้สังคมไทยมีมากกว่าชายแต่สตรีพิการในสถานศึกษาหรือในตำแหน่งอาจารย์ปรากฎว่าสตรียังไม่ค่อยปรากฎนามในตำแหน่งสำคัญเหล่านี้ด้วยความเป็นสตรีท่านมีพลังขับเคลื่อนที่ไม่แพ้ชายอกสามศอกจึงฝากสตรีทุกท่านว่าจากนี้ไปขอให้รณรงค์เรื่องการศึกษา และร่วมกับพวกเราเพื่อให้รัฐบาลประกาศว่าปี 2552 เป็นปีปรับปรุงชะตากรรมการศึกษาคนพิการไทย ให้มีคณะกรรมการฝ่ายส่งเสริมและคุ้มครองการทำงานของคนพิการในระบบราชการและเอกชน

       - - - - - - - - - - - - - - - - - -

พันตรีศิริชัย ทรัพย์ศิริ

นายกสมาคมคนพิการทางการเคลื่อนไหวสากล

โทร. 02-990-0331

http://www.apdi2002.com

http://www.youtube.com พิมพ์ apdi. หรือ สมาคมคนพิการ

0911511516