เพียงเพื่อการเลือกตั้งครั้งหน้า หรือ เพื่อคนรุ่นต่อไป ? (สารส้ม)

การเมืองวันนี้ ต้องจำแนกแยกแยะให้ชัดเจน ว่าฝ่ายไหน ต้องการอะไร

ประเมินท่าทีล่าสุด ดูเหมือนว่า

1) พรรคร่วมรัฐบาล เออออไปด้วยกันว่า จะดำเนินการแก้ไขรัฐธรรมนูญ 6 ประเด็น (ตามข้อเสนอแนะของคณะกรรมการสมานฉันท์ฯ ที่มีตัวแทนพรรคฝ่ายค้านและวุฒิสภาร่วมอยู่ด้วย) แต่จะต้องมีการทำประชามติ ถามความคิดเห็นและขอคำตัดสินจากประชาชน ว่าจะแก้ประเด็นไหน หรือไม่แก้ประเด็นไหน  6 ประเด็นที่ว่า ประกอบด้วย การยุบพรรคและการเพิกถอนสิทธิเลือกตั้งของกรรมการบริหารพรรคที่ทุจริตเลือกตั้ง, วิธีการเลือกตั้ง ส.ส., ที่มาของ ส.ว., การทำหนังสือสัญญากับต่างประเทศที่ต้องได้รับความเห็นชอบจากรัฐสภา , การดำรงตำแหน่งทางการเมืองของ ส.ส. และการแทรกแซงข้าราชการประจำ


สรุปว่า จะดำเนินการแก้รัฐธรรมนูญ 6 ประเด็น โดยเกือบทั้งหมดเป็นเรื่องผลประโยชน์ของนักการเมืองและพรรคการเมืองทั้งสิ้น เพียงแต่ต้องผ่านประชามติ

น่าคิดว่า ท่าทีและการดำเนินการของพรรคร่วมรัฐบาล เป็นไปตามความต้องการของนักการเมืองผู้ถูกตัดสิทธิเลือกตั้ง ถูกห้ามข้องเกี่ยวกับการเมือง แต่ได้เข้าประชุมกันที่บ้านพิษณุโลก ร่วมกับนายกรัฐมนตรี

สะท้อนว่า ส.ส.พรรคร่วมรัฐบาล ตกอยู่ใต้อาณัติของคนพวกนี้ ใช่หรือไม่?

2) พ.ต.ท.ทักษิณ ต้องการให้ตนเองรอดพ้นความผิดในคดีทั้งปวง โดยเฉพาะคดีร่ำรวยผิดปกติ ยึดทรัพย์เป็นของแผ่นดิน 76,000 ล้านบาท

แสดงท่าทีในทำนองว่า ต้องการให้ล้มเลิกรัฐธรรมนูญ 2550 แล้วกลับไปใช้รัฐธรรมนูญ 2540

น่าคิดว่า หากเป็นเช่นนั้น จะเปิดช่องโหว่ทางกฎหมาย ทำให้สามารถหยิบยกขึ้นต่อสู้ เพื่อล้มล้างคดีทุจริตที่เป็นชนักติดหลัง พ.ต.ท.ทักษิณอยู่ โดยไม่ต้องหักล้างด้วยข้อเท็จจริง หรือแสวงหาข้อเท็จจริงมาพิสูจน์ว่าตนเองไม่ได้ทุจริตตามข้อกล่าวหาอย่างไร

ล่าสุด จึงออกมาบอกว่า ไม่เห็นด้วยกับการจะแก้รัฐธรรมนูญแค่ 6 ประเด็น และทำประชามติ

อ้างว่า เปลืองงบประมาณ 2 พันล้าน

และพยายามบิดเบือนโดยแอบอ้างว่า ทำไมต้องให้ประชาชนเลือกแค่จะขี่***หรือรถอีแต๋น ทั้งๆ ที่ เขามีสิทธิ์เลือกที่จะขี่รถเก๋งหรือรถปิ๊กอัพ

แต่ความต้องการจริงๆ ที่แอบแฝงมาตั้งแต่ต้น น่าจะเป็นเรื่องที่ว่า จะทำอย่างไรก็ได้ ขอให้ล้มเลิกรัฐธรรมนูญ 2550 เพื่อเปิดทางรอดให้กับคดีทุจริตของตนเองทั้งหลายมากกว่า !

3) พรรคเพื่อไทย ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ ยังแสดงท่าทีเห็นด้วยกับการแก้รัฐธรรมนูญ 6 ประเด็น เหมือนกับพรรครัฐบาลอยู่แท้ๆ มิหนำซ้ำ ออกจะกระ***นกระหือรือ อยากให้รัฐสภาแก้รัฐธรรมนูญกันไปเลย โดยไม่ต้องทำประชามติด้วยซ้ำ

แต่ล่าสุด พอทักษิณเห็นว่าไม่สมประโยชน์ของตัวเอง พรรคเพื่อไทยก็เปลี่ยนท่าที หันมาบอกว่า ไม่เห็นด้วยกับการแก้รัฐธรรมนูญแค่ 6 ประเด็น และทำประชามติเสียแล้ว

สะท้อนว่า ส.ส.พรรคเพื่อไทย ตกอยู่ใต้อาณัติของทักษิณ ใช่หรือไม่ ?

4) ชมรม สสร. 2550 และพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย ยืนยันว่า ไม่เห็นด้วยกับการแก้รัฐธรรมนูญ 6 ประเด็น เพื่อผลประโยชน์ของนักการเมืองอย่างเด็ดขาด และพันธมิตรฯ ได้ประกาศนัดชุนุมใหญ่ ในทันทีที่ ส.ส.พรรคร่วมรัฐบาล หรือพรรคฝ่ายค้าน จะดำเนินการแก้ไขรัฐธรรมนูญ

5) สิ่งที่ประชาชนทั่วไป จะต้องพิจารณาให้ถ่องแท้ คือ

ฝ่ายต่างๆ ที่มีจุดยืนและความต้องการแตกต่างกันไปนั้น จุดยืนและท่าทีของใคร ยืนอยู่บนสิ่งที่เป็นผลประโยชน์ส่วนรวมของประเทศชาติ ส่งเสริมการพัฒนาและสร้างธรรมาภิบาลทางการเมือง ตรวจสอบและดัดสันดานขี้โกงของนักการเมืองเก่าๆ และปกป้องผลประโยชน์อันพึงมีพึงได้ของประเทศชาติและประชาชน

การบังคับใช้รัฐธรรมนูญ 2550 อย่างเต็มที่ คงมีแต่นักการเมืองเท่านั้น สูญเสียความสะดวก และต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรมอันเน่าเฟะทางการเมืองของพวกตน ในขณะที่ประชาชนและสังคมส่วนรวมคือผู้จะได้รับประโยชน์อย่างแท้จริง โดยเฉพาะในระยะยาว

ใช่หรือไม่ว่า... ทักษิณกำลังทำตัวเป็นส่วนเกิน และเป็นตัวถ่วงในการเดินต่อไปข้างหน้าของประเทศชาติส่วนรวมมากขึ้นทุกวัน ?

ชัดเจนใช่ไหมว่า... การแก้รัฐธรรมนูญ ที่พยายามกันอยู่ในขณะนี้ เพียงเพื่อหวังผลประโยชน์ในการเลือกตั้งครั้งหน้าของพรรคพวกนักการเมืองพวกนี้เท่านั้นเอง

ในแวดวงนักการเมืองวันนี้ มันไม่มีใคร หรือพรรคการเมืองใด คิดไกลไปกว่าการเลือกตั้งครั้งหน้า โดยคิดและทำเพื่อประโยชน์ของคนรุ่นต่อไป จะไม่มีแล้ว จริงๆ หรือ?

สารส้ม

- - - - - - - - - - - - - - - - - -              

พันตรีศิริชัย   ทรัพย์ศิริ

นายกสมาคมคนพิการทางการเคลื่อนไหวสากล

โทร. 02-990-0331

http://www.apdi2002.com

http://www.youtube.com พิมพ์ apdi. หรือ สมาคมคนพิการ

0910521937

ความจริงจะช่วยลดความขัดแย้งในสังคมไทย (เขียนให้คิด)

คนบางคนเชื่อตามทฤษฎีสังคมศาสตร์สายตะวันตกว่า มนุษย์กับความขัดแย้งเป็นของคู่กัน บางคนมองว่าความขัดแย้งเป็นธรรมชาติของสังคมมนุษย์ แต่เมื่อวิเคราะห์ให้ถึงแก่นแล้ว ความขัดแย้งกับความแตกแยกอาจมิใช่ประเด็นเดียวกัน เพราะสำหรับมนุษย์ผู้มีสติและมีความรู้เนื้อรู้ตัวในทุกขณะจิตแล้ว จะมองเห็นว่าความขัดแย้งเป็นเรื่องปกติในชีวิตประจำวัน และมองว่าความคิดเห็นและความเชื่อที่ไม่เหมือนกัน มิได้ทำให้คนผู้เจริญแล้วนำเอาไปเป็นเหตุแห่งการเข่นฆ่าทำลายล้างกัน

Karl Marx นักคิดผู้เรืองนาม ซึ่งมีอายุอยู่ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 เจ้าของทฤษฎีความขัดแย้ง (Conflict Theory) กล่าวว่า การดำรงอยู่ของความขัดแย้งทำให้เกิดพัฒนาการของสังคมมนุษย์ เพราะเหตุนี้เองใช่หรือไม่ จึงทำให้ประเทศมหาอำนาจตะวันตกมีความเจริญก้าวหน้าในด้านศิลปะวิทยาการและเทคโนโลยีมากกว่าดินแดนส่วนอื่นๆบนโลกใบนี้

ครั้นเมื่อวิเคราะห์ในส่วนของสังคมไทย อาจจะพบว่าแนวคิดเรื่องความขัดแย้งเป็นสิ่งที่คนในซีกโลกนี้ มักไม่ค่อยยอมรับและพยายามปกปิดเรื่องความขัดแย้งเอาไว้ เพราะคนไทยส่วนมากมักมีมโนสำนึกว่าความขัดแย้งคือการทะเลาะเบาะแว้ง การก่อเหตุวิวาท ซึ่งสุดท้ายจะนำไปสู่การเสียเลือด เสียเนื้อและเสียชีวิต

และด้วยเหตุข้างต้นหรือเปล่า จึงทำให้คนส่วนใหญ่ในสังคมไทยไม่พยายามจะพูดกันอย่างเปิดอกและไม่พูดกันด้วยสติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเด็นที่แต่ละฝ่ายมีความเห็นแตกต่างกัน หรือเป็นเพราะว่า สังคมของเราสั่งสอนต่อๆกันมาว่า น้ำขุ่นอยู่ใน น้ำใสอยู่นอก, พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง

คำสอนข้างต้นนี้ หากจะเลือกใช้ให้เหมาะสมกับกาละ เทศะและบุคคลแล้ว ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ประเสริฐยิ่ง แต่ส่วนใหญ่เท่าที่พบเห็นก็มักจะเป็นไปในทำนอง การยอมจำนนต่อเฉพาะผู้ที่มีอำนาจเหนือกว่าเท่านั้น เช่น ประชาชนไม่กล้าคัดค้านและไม่กล้าแสดงความไม่พอใจโดยตรงกับข้าราชการ นักการเมือง เจ้าขุนมูลนายและบรรดาพ่อค้านักธุรกิจระดับชาติ แม้ประชาชนจะรู้ดีว่าคนกลุ่มดังกล่าวบางคนอาจจะมีพฤติกรรมชั่วช้าสามานย์ก็ตาม

ในมุมตรงกันข้าม หากเป็นคนระดับเดียวกันหรือถ้ายิ่งเป็นคนที่มีฐานะต่ำต้อยกว่าแล้ว เรากลับพบว่า คนเรามักจะมีแนวโน้มไม่ค่อยไว้หน้า ไม่เกรงใจ ไม่ถนอมน้ำใจและไม่อดทนต่อการกระทำของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน แต่จะตอบโต้อย่างรุนแรงเกินกว่าเหตุเกือบทุกครั้งไป

หากจะกล่าวถึงบริบทของสังคมไทย ก็ต้องยอมรับว่าเคยผ่านเหตุความขัดแย้งที่บานปลายกลายเป็นเหตุกลียุคมาแล้วหลายครั้ง อาทิ เหตุการณ์ 14 ตุลาฯ 6 ตุลาฯ และพฤษภาฯทมิฬ และที่อาจจะเข้าข่ายเหตุกลียุคอีกกรณีหนึ่ง ก็เห็นจะได้แก่ เหตุความไม่สงบในเขตจังหวัดชายแดนภายใต้ 3 จังหวัด ซึ่งกินเวลามานานกว่า 5 ปีแล้ว

แต่ดูเสมือนว่า คนไทยส่วนใหญ่ไม่ค่อยอยากจะพูดถึงเหตุการณ์ไม่สงบที่เกิดในสังคมของเรา บางคนก็แก้ตัวว่า ไม่ต้องการฟื้นฝอยหาตะเข็บ ซึ่งเป็นข้ออ้างที่สุดแสนพิสดารและประหลาดมหัศจรรย์

ไม่พูดความจริงเพราะเกรงหยิกเล็บเจ็บเนื้อ?

น่าสงสัยว่าเหตุใดคนในสังคมของเราจึงไม่กล้าทำความจริงเรื่องนี้ให้กระจ่าง หรือเพราะรู้ดีว่ากรณีนี้ หยิกเล็บก็เจ็บเนื้อ จึงจงใจปล่อยเรื่องให้คลุมเคลือตลอดไป แต่หากใครพยายามจะทำให้เรื่องนี้กระจ่างชัด ก็มักจะถูกประณามว่าจงใจขุดคุ้ยขี้เถ้าอันครุกรุ่นจากกองไฟ เพื่อหวังจะให้ไฟกลับลุกขึ้นมาอีก

ด้วยเหตุข้างต้นนี้เอง เราทุกคนจึงตกอยู่ในสภาพสังคมที่หาความจริงไม่ค่อยเจอ แต่ที่เจอก็มักจะเป็นข่าวลือ ข่าวลวงและข่าวโคมลอย ซึ่งไม่มีประโยชน์ต่อการรับรู้แต่อย่างใด

เมื่อไม่มีความจริงสังคมก็สับสน ผู้คนก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าอะไรคือต้นสายปลายเหตุของสถานการณ์ที่เกิดขึ้น สภาพสังคมเช่นนี้เป็นเหยื่ออันโอชะของนักเลือกตั้ง เพราะเขาสามารถนำมันไปใช้แสวงหาผลประโยชน์ได้โดยมิรู้จบ ดังนั้นจึงไม่ต้องประหลาดใจที่นักเลือกตั้งในบ้านเราชอบทำให้สังคมเต็มไปด้วยกระแสข่าวลือ แต่เมื่อลือกันไป ลือกันมาสักพักหนึ่ง นักเลือกตั้งก็สร้างปมประเด็นใหม่ขึ้นมาเพื่อเบี่ยงเบนและบิดเบือนประเด็นเดิม เป็นเช่นนี้เรื่อยไป แล้วสุดท้ายก็จบลงด้วย ความไม่ชัดเจน

เป็นความจริงประการหนึ่งที่สังคมจับได้หลายครั้งว่า เหตุผลสำคัญที่นักเลือกตั้งไม่ยอมพูดความจริงก็เพราะ ตัวของพวกเขานั่นเองคือต้นตอแห่งความเลวร้ายของสังคม เราพบเสมอๆว่านักเลือกตั้งมีเครือข่ายโยงใยใกล้ชิดกับบรรดาเจ้าพ่อเจ้าแม่และมาเฟียสารพัดกลุ่ม ดังนั้นจึงไม่ต้องคาดหวังว่าคนจำพวกนี้จะกล้าเปิดเผยความจริง เพราะความจริงจะทำให้คนเหล่านี้หมดสิ้นอำนาจและสูญเสียผลประโยชน์

หากหวังความสงบ สังคมต้องกล้าพูดความจริง

สังคมไทยมักจะชอบอ้างให้ตนเองดูดีในสายตาคนอื่นๆว่า เป็นสังคมแห่งการประนีประนอม เป็นสังคมที่ไม่นิยมความรุนแรง แต่ความเป็นจริงก็คือเรามักจะประนีประนอมกับคนที่เรามีผลประโยชน์ด้วย แต่หากไม่มีผลประโยชน์ร่วมกันแล้วก็อาจจะเข่นฆ่ากันได้โดยไร้ความปรานี สามารถกระทำกับผู้อื่นได้ราวกับว่าเขามิใช่มนุษย์

น่าประหลาดที่คนจำนวนไม่น้อยในสังคมไทยไม่กล้าเผชิญหน้ากับความจริง เมื่อไม่กล้าเปิดใจพูดความจริงต่อกัน ปัญหาต่างๆก็ไม่สามารถถูกขจัดให้หมดสิ้นไปได้

ลองกลับไปทบทวนดูซิว่า เราและท่านทั้งหลายในฐานะประชาชนผู้เป็นเจ้าของแผ่นดินไทยได้รับรู้ความจริงอะไรบ้าง เราไม่เคยรู้ความจริงทั้งหมดในเหตุการณ์ 14 ตุลาฯ 2516 หรือ 6 ตุลาฯ 2519 เราไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่ารัฐบาลชุดนี้ข้อตกลงลับๆอะไรกับพรรคร่วมรัฐบาล เราไม่เคยรู้ว่าในแต่ละปีกองทัพไทยใช้งบลับไปเพื่อกิจการใด เราไม่รู้แม้กระทั่งว่าคุณทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรีมีทรัพย์สินมหาศาลซุกซ่อนอยู่ที่ไหนบ้างบนโลกใบนี้

ในขณะที่บ้านเมืองของเรามีกลุ่มการเมืองสารพัดสี ไม่ว่าจะเป็นสีแดง สีเหลือง สีนำเงิน สีขาว แต่เราก็ไม่เคยรู้ว่าใครคือตัวจริงที่อยู่เบื้องหลังของกลุ่มสีต่างๆ เราไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่ากลุ่มคนเหล่านั้นเอาเงินเอาทองจากไหนมาใช้ในการเคลื่อนไหวทางการเมือง

ประชาชนไทยเคยตั้งคำถามบ้างหรือไม่ว่าเป็นเพราะเหตุใด ทำไมประชาชนจึงไม่สามารถล่วงรู้ข้อเท็จจริงที่เกิดกับบ้านเมืองนี้ได้ ทั้งๆที่เรื่องเหล่านี้ส่งผลกระทบโดยตรงต่อชีวิตของประชาชน

เมื่อประชาชนไทยไม่สามารถเข้าถึงความจริงได้ ก็อย่าหวังเลยว่าบ้านเมืองจะพัฒนาไปได้อย่างเป็นรูปธรรม และก็ไม่ต้องหวังด้วยว่าความสงบ ความเป็นระเบียบเรียบร้อยจะเกิดขึ้นได้บนแผ่นดินไทยของเรา

ข้อสรุปที่พูดง่าย แต่ทำได้ยากเหลือเกินก็คือ ต้องทำความจริงให้ปรากฏ เพื่อที่บ้านเมืองและประชาชนจะได้พบกับความผาสุกนิรันดร์ หากไม่เป็นไปตามนี้แล้วก็คงต้องจมอยู่ในสภาพสิ้นหวังตลอดไป

เฉลิมชัย ยอดมาลัย

- - - - - - - - - - - - - - - - - -              

พันตรีศิริชัย   ทรัพย์ศิริ

นักศึกษาคณะรัฐศาสตร์รุ่น 8 มหาวิทยาลัยปทุมธานี

โทร. 02-990-0331

http://www.apdi2002.com

http://www.youtube.com พิมพ์ apdi. หรือ สมาคมคนพิการ

0910521959

ความซับซ้อนใหม่ของการเมืองไทย

หลังการประชุมใหญ่ของพรรคการเมืองใหม่เมื่อวันที่ 6 ตุลาคม 2552 ประชาชนชาวไทยจะได้เห็นความแตกต่างระหว่างการเมืองเก่ากับการเมืองใหม่อย่างชัดเจนขึ้นโดยลำดับ และทำให้ภาพรวมของการต่อสู้ทางการเมืองเป็นการต่อสู้ระหว่างการเมืองเเก่ากับการเมืองใหม่ที่จะมีความเข้มข้นมากขึ้นโดยลำดับเช่นเดียวกัน
       
       ทว่าพรรคการเมืองใหม่ยังเยาว์วัย ยังอยู่ในช่วงระยะเวลาการสร้างพรรคและการเตรียมความพร้อมเพื่อปฏิบัติภารกิจทางการเมืองของตน ทั้งการเมืองเก่าก็ได้เกิดขึ้นและดำเนินมาร่วม 70 ปีแล้ว ดังนั้นแม้กระแสหลักจะเป็นการต่อสู้ระหว่างใหม่กับเก่า แต่ท่ามกลางการต่อสู้นั้นก็ย่อมมีความซับซ้อนและความสับสนอันเป็นผลตกทอดมาจากอดีตมากมายนัก
       
       ดังนั้นจึงเป็นโอกาสอันสมควรที่จะได้มองถึงความเป็นไปของความสลับซับซ้อนที่จะเกิดขึ้นตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปสักครั้งหนึ่ง ซึ่งอาจจะต้องใจหรือไม่ต้องใจใครก็ได้ อาจจะถูกหรือผิดก็ได้ แต่อย่างน้อยก็จะเป็นการจุดประกายความคิดให้ได้พิจารณากัน
       
       ความเป็นจริงของการเมืองไทยในขณะนี้เห็นกันอยู่แล้วว่าแบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม คือ
       
        กลุ่มแรก ได้แก่ กลุ่มพรรคการเมืองที่ครองอำนาจรัฐ ได้แก่พรรคประชาธิปัตย์ พรรคภูมิใจไทย พรรคชาติไทยพัฒนา พรรครวมใจไทย และพรรคเพื่อแผ่นดิน
       
       ภายในกลุ่มแรกนี้ก็ยังมีความแปลกแยกกันเป็นอันมาก มีทั้งเรื่องที่ร่วมกันได้ และเรื่องที่ขัดแย้งกันดำรงอยู่ และมันจะยังคงดำเนินต่อไปโดยไม่รู้ว่าจะจบสิ้นลงเมื่อใด
       
       แต่ในวิถีดำเนินนั้นทั้งความร่วมและความแตกต่างอยู่ที่สิ่งเดียวเท่านั้นคือผลประโยชน์ ซึ่งเป็นเรื่องของผลประโยชน์ที่เป็นตัวเงินและผลประโยชน์ทางการเมือง
       
       สถานการณ์ในกลุ่มแรกในปัจจุบันนี้ปรากฏว่าพรรคร่วมรัฐบาลทั้งหมดได้จับมือกันอย่างแน่นหนา ประดุจว่าเป็นกลุ่มอีกกลุ่มหนึ่งภายในพรรคร่วมรัฐบาล ในขณะที่พรรคประชาธิปัตย์ซึ่งเป็นพรรคแกนนำในรัฐบาลก็เป็นอีกกลุ่มหนึ่ง โดยมีนายสุเทพ เทือกสุบรรณ เลขาธิการพรรคประชาธิปัตย์ เป็นห่วงโซ่ข้อกลาง
       
       แต่เป็นห่วงโซ่ข้อกลางประเภทที่ตึงและพร้อมจะขาดกับพรรคที่ตนเองสังกัด ในขณะที่หย่อนและเหนียวแน่นกับพรรคร่วมที่เหลือ โดยในพรรคประชาธิปัตย์นั้นก็มีความเห็นต่างกันเป็นสองขั้ว คือขั้วผลัดใบกับขั้วศตวรรษใหม่
       
       ความร่วมกันและความแตกต่างกันภายในกลุ่มแรกนี้ได้ส่งผลให้การเมืองและการบริหารบ้านเมืองไม่อาจเป็นไปโดยราบรื่น และมีประสิทธิภาพได้ ทั้งได้สร้างหน่อเนื้อของความแตกร้าวและความแตกแยกโดยไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ขึ้นแล้ว
       
       ทว่าทุกพรรคในกลุ่มแรกนี้ต่างก็เข็ดหลาบกับการร่วมงานทางการเมืองกับระบอบทักษิณ เพราะที่เคยร่วมการงานกันมานั้นก็รู้เช่นเห็นชาติกันเป็นอย่างดีว่าระบอบนั้นเป็นระบอบผูกขาดของผู้คนในครอบครัวเดียว ที่ใครอื่นใดไม่อยู่ในสายตาทั้งสิ้น ความผูกขาดนั้นยังมีลักษณะกินรวบ และมีความเสี่ยงทั้งการรักษาอำนาจและการใช้อำนาจ จนเข็ดขยาดที่จะต้องเอาอนาคตของตนเองและครอบครัวเข้าไปอยู่ในอุ้งมือของกระบวนการยุติธรรม ที่มีคุกหรือความทุกข์ทรมานเป็นอนาคต
       
       ดังนั้นภายในกลุ่มแรกนี้จึงด้านหนึ่งสามารถประสานผลประโยชน์กันได้เพราะปัจจัยภายในและปัจจัยภายนอก และสามารถประสานผลประโยชน์ทางอำนาจกันได้เป็นอย่างดีเพราะไม่เคยมีการจัดตั้งรัฐบาลชุดใดที่พรรคร่วมมีอำนาจวาสนายิ่งใหญ่ถึงปานนี้มาก่อนเลย
       
       กลุ่มที่สอง คือระบอบทักษิณที่ปัจจุบันนี้มีกองรบใหญ่อยู่ 3 กอง คือกองรบในสภา ได้แก่พรรคเพื่อไทย กองรบงานมวลชน คือคนเสื้อแดง และกองรบสื่อมวลชน ซึ่งเป็นอาวุธที่ทรงพลังแห่งยุคสมัย ทั้งยังมีทุนรอนมหาศาลและยังมีข้าราชการจำนวนไม่น้อยที่ยังถวิลหาอำนาจและผลประโยชน์ซึ่งเคยได้รับเมื่อครั้งที่พรรคไทยรักไทยครองอำนาจรัฐ
       
       ทว่ากลุ่มนี้กลับมีจุดอ่อนที่ใหญ่หลวง คือมีศัตรูคู่แค้นมากหลายในขอบเขตทั่วประเทศ ในทุกเหล่าชั้นชน โดยเฉพาะคนบางกลุ่มที่มีเขี้ยวเล็บอยู่ในมือ และยากที่จะประสานความเข้าใจหรือร่วมมือต่อกันได้อีกต่อไป
       
       และด้วยจุดอ่อนนี้ก็เคยมีบทเรียนที่เด่นชัดมาแล้ว จากการได้ครองอำนาจรัฐช่วงที่สองในยุคที่ยังเป็นพรรคพลังประชาชนว่า ถึงแม้จะครองอำนาจรัฐได้ แต่ในที่สุดก็ไม่สามารถรักษาอำนาจรัฐได้
       
       กลุ่มนี้และพรรคประชาธิปัตย์ได้ประกาศตนเป็นศัตรูทางการเมืองต่อกันอย่างชัดเจนว่า จะไม่มีวันที่จะร่วมมือกันเป็นรัฐบาลได้เลย แต่มิได้หมายความว่าการร่วมผลประโยชน์บางอย่างจะเป็นไปไม่ได้
       
       กลุ่มนี้หวังนำ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร กลับคืนสู่อำนาจโดยปราศจากความผิด ซึ่งทำได้ก็แต่โดย 2 ทางเท่านั้น คือโดยการปฏิวัติรัฐประหาร หรือโดยการเป็นรัฐบาลที่มีเสียงข้างมากเด็ดขาด
       
       ในวันนี้หนทางรัฐประหารสำหรับกลุ่มนี้คงยากจะเกิดขึ้นได้ เพราะย่อมไม่มีผู้มีอำนาจทางทหารคนใดที่จะยอมตนเป็นผู้รับจ้างยึดอำนาจเพื่อผู้อื่น ซึ่งเชื่อว่ากลุ่มนี้ย่อมมีบทเรียนมาแล้วอย่างน้อย 2-3 ครั้ง ในห้วงระยะเวลา 3 ปีที่ผ่านมา
       
       คงเหลือก็แต่หนทางรัฐสภา ซึ่งต้องได้รับชัยชนะในการเลือกตั้ง และดูเหมือนว่ากลุ่มนี้จะรู้ดีว่ายากจะดึงพรรคการเมืองอื่นเข้าร่วมได้ เพราะวิบากกรรมอันทำไว้แต่อดีตที่ทำให้เกิดความขยาดมาจนถึงปัจจุบัน ดังนั้นจึงต้องมุ่งมั่นที่จะเอาชัยชนะแบบเบ็ดเสร็จเด็ดขาดเป็นเสียงข้างมากแต่พรรคเดียว
       
       ความเป็นไปได้มีอยู่น้อยมาก เพราะในวันนี้พรรคภูมิใจไทยได้ครองอำนาจเป็นใหญ่ในแผ่นดิน มีพลังอำนาจครบเครื่องทุกด้าน และวางเป้าหมายพื้นที่ยุทธศาสตร์เลือกตั้งไว้ที่ภาคอีสาน จึงก่อรูปการกำหนดให้กลุ่มนี้ต้องเสริมกำลังจนต้องไปเชื้อเชิญพลเอกชวลิต ยงใจยุทธ เข้ามานำทัพ
       
       ในสถานการณ์ปัจจุบันนี้กลุ่มนี้ได้กำหนดให้พรรคภูมิใจไทยเป็นศัตรูตัวเอก และพรรคประชาธิปัตย์เป็นศัตรูตัวรองในสมรภูมิรบทางการเมือง
       
       สถานการณ์ในปัจจุบันบ่งชี้ว่าถ้ากลุ่มนี้ไม่สามารถได้รับชัยชนะเด็ดขาดในการเลือกตั้ง ก็ยากที่จะจัดตั้งรัฐบาลได้ และจะต้องกลายเป็นฝ่ายค้านไปอีกนานเท่านาน ในขณะที่เวลาได้พร่ากำลังรบของ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ให้อ่อนลงโดยลำดับ ดังนั้นจึงต้องทำการแข่งกับเวลาแม้ว่าจะต้องสุ่มเสี่ยงก็ตามที
       
       กลุ่มที่สาม คือกลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย ซึ่งในวันนี้ก็มีกองรบในเครือข่ายหลายกอง ไม่ว่าพลังมวลชนของกลุ่มพันธมิตรฯ เอง องค์กรแนวร่วม เครือข่ายสื่อที่มีเอเอสทีวีเป็นศูนย์กลาง ระบบเศรษฐกิจการเมืองใหม่ที่มีรูปธรรมในการผลิตและจัดจำหน่ายสินค้าในขอบเขตทั่วประเทศ และพรรคการเมืองใหม่ที่เพิ่งจัดตั้งขึ้น
       
       ในวันนี้กลุ่มพันธมิตรฯ ไม่มีอำนาจรัฐ ไม่มีนักรบในสภา และไม่มีทุนรอนเป็นกอบเป็นกำ จึงได้แต่อาศัยพลังของมวลชนเป็นที่ตั้ง แต่เพราะการต่อสู้ด้วยความเสียสละ ซื่อสัตย์ และกล้าหาญ จึงได้รับการสนับสนุนจากประชาชนอย่างกว้างขวาง และดูแคลนไม่ได้
       
       พรรคพลังประชาชนล้มคว่ำไป 2 รัฐบาล ก็เพราะดูแคลนว่ากลุ่มที่สามนี้ไม่มีพลังแล้ว แตกแยกแตกความสามัคคีกันแล้ว จึงฮึกเหิมลำพองทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ และไม่ทำในสิ่งที่ควรทำ แม้ในวันนี้กลุ่มแรกมีอำนาจรัฐ ก็มีอาการที่มีความรู้สึกนึกคิดเช่นเดียวกับที่พรรคพลังประชาชนเคยมีความคิดมาแล้ว
       
       กลุ่มที่สามเป็นตัวแทนของการเมืองใหม่ ในขณะที่กลุ่มแรกและกลุ่มที่สองเป็นตัวแทนของการเมืองเก่า เพราะเหตุนี้จึงกล่าวว่าในภาพรวมการต่อสู้ในทางการเมืองจะเป็นการต่อสู้ระหว่างใหม่กับเก่า
       
       ดังนั้นกลุ่มที่สามจึงต้องรับมือกับการโจมตีของกลุ่มแรกและกลุ่มที่สอง กลายเป็นสองรุมหนึ่ง แต่ในขณะเดียวกัน ภายในภาคส่วนของการเมืองเก่าก็มีความขัดแย้งและมีการต่อสู้กันระหว่างกลุ่มแรกและกลุ่มที่สอง จึงก่อเกิดสภาพร่วมและแยกกันของทั้งสามกลุ่มดังนี้
       
       กลุ่มพรรคร่วมรัฐบาลอาจร่วมผลประโยชน์กับกลุ่มระบอบทักษิณได้ แต่ยากที่จะร่วมอำนาจกันได้ เว้นแต่จะไม่มีทางเลือกอย่างอื่นเท่านั้น
       
       ภายในพรรคร่วมรัฐบาล ร่วมอำนาจกันได้ และร่วมผลประโยชน์กันได้
       
       กลุ่มพันธมิตรฯ ในขณะนี้ไม่มีผลประโยชน์ที่จะร่วมกับใครได้ และด้วยแนวทางการเมืองใหม่ย่อมยากที่จะร่วมผลประโยชน์ในทางยุทธศาสตร์กับกลุ่มใดๆ ได้ จึงมีแต่ต้องมุ่งสร้างพรรคให้ได้รับชัยชนะเบ็ดเสร็จเด็ดขาดในการเลือกตั้งเช่นเดียวกัน
       
       ทว่าในทางยุทธวิธีนั้น ก็ใช่ว่าจะร่วมมือกันเฉพาะเรื่องเฉพาะราวไม่ได้
       
       ดังนั้นการกำหนดและยึดมั่นในปัญหายุทธศาสตร์ทางการเมืองและความพลิกแพลงทางยุทธวิธีของทุกกลุ่มนับแต่นี้ไป จึงมีแต่พิสดาร ซับซ้อน และเข้มข้นยิ่งขึ้นกว่าทุกระยะที่ผ่านมา และเป็นเหตุให้ประชาชนเราต้องทำความเข้าใจด้วยความรู้เท่าทันอยู่เสมอ.

- - - - - - - - - - - - - - - - - -              

พันตรีศิริชัย   ทรัพย์ศิริ

นักศึกษาคณะรัฐศาสตร์รุ่น 8 มหาวิทยาลัยปทุมธานี

โทร. 02-990-0331

http://www.apdi2002.com

http://www.youtube.com พิมพ์ apdi. หรือ สมาคมคนพิการ

1210520755

ไม่อยากถูกยุบพรรค อย่าโกงเลือกตั้ง (เขียนให้คิด)

เมืองไทยมีนักการเมือง นักธุรกิจการเมือง หรือมีแต่นักเลือกตั้ง?

บกพร่องโดยสุจริต หมายถึงทำผิดกฎหมาย แต่ไม่ยอมรับความโทษใช่หรือไม่?

รวยแล้วไม่โกง มีมากเกินพอแล้วไม่โกง จึงขออาสามาช่วยชาติ จริงหรือ?

นักการเมืองทำทุกอย่างเพื่อประชาชน หรือทำเพื่อโคตรเหง้าของตน?

กระสันอยากเป็นนายกรัฐมนตรีจนตัวสั่น จึงต้องโกงการเลือกตั้ง แต่เมื่อถูกจับได้ก็ไม่ยอมให้ยุบพรรคการเมือง แต่อ้างว่าพรรคเป็นของประชาชน ถามว่าประชาชนเป็นเจ้าของพรรคจริงหรือ?

การได้อำนาจรัฐมาโดยกรรมวิธีคดโกงการเลือกตั้ง ถือเป็นประชาธิปไตยที่แท้จริงกระนั้นหรือ?

สารพัดสารพันปัญหาข้างต้นนี้ เป็นสิ่งที่ยืนยันให้เห็นว่าประเทศไทยของเรามีแต่นักโกงบ้านกินเมือง นักธุรกิจการเมืองและเลือกตั้งมากกว่ามีนักการเมืองตัวจริง หากไม่เชื่อก็จงกลับไปทบทวนดูเถิดว่า มีนักเลือกตั้งกี่คนที่ร่ำรวยอย่างผิดปกติ หลังจากได้อำนาจรัฐไปครอบครองเพียงไม่นาน

อยากเป็นใหญ่ แต่ไม่รับผิดชอบ

นักเลือกตั้งไม่อยากให้มีการยุบพรรคการเมือง ไม่ต้องการให้ตัดสิทธิทางการเมืองกับกรรมการบริหารพรรคทั้งคณะ ทั้งๆ ที่มีหลักฐานชัดเจนว่า ผู้บริหารพรรคคนใดคนหนึ่งถูกจับได้คาหนังคาเขาว่า ทุจริตการเลือกตั้งเพราะซื้อสิทธิ์ขายเสียง

เป็นเรื่องอุบาทว์ที่นักเลือกตั้งระดับกรรมการบริหารพรรคที่กระสันจะมีอำนาจรัฐ ต้องกระเสือกกระสน ทุรนทุราย และดิ้นพล่านออกมาแก้ตัวอย่างหน้าด้านๆ ว่า ไม่เกี่ยวข้องกับการทุจริตการเลือกตั้ง และมักจะอ้างว่าตนเองบริสุทธิ์ แต่กลับถูกลงโทษโดยไม่เป็นธรรม พร้อมกับโยนความผิดทั้งปวงให้บรรดาขี้ข้าที่เจ้าของพรรคจ้างมาเพื่อให้รับโทษทัณฑ์แทนตัว

ทำไมนักธุรกิจการเมืองและนักเลือกตั้งจึงชอบอ้างแบบไร้สมองว่า ฉันไม่รู้ ฉันไม่เห็น ฉันไม่เกี่ยว ฉันไม่ได้โกง แต่ไอ้และอีขี้ข้าที่สังกัดอยู่ในพรรคเดียวกับฉัน ดันโง่ไปโกงเลือกตั้งจนถูกจับได้ แล้วอย่างนี้จะมาเอาผิด จะตัดสิทธิ์การเมืองฉันได้อย่างไร ฉันไม่ได้ทำด้วยตัวเอง แต่ฉันสั่งให้ขี้ข้าไปทำแทน แล้วอย่างนี้จะมาเอาผิดกับฉันทำไม อย่างนี้สังคมมันไร้ความยุติธรรมเสียจริงๆ

รัฐธรรมนูญสั่งห้ามโกง จึงต้องฉีกรัฐธรรมนูญทิ้ง

นักเลือกตั้งไทยคือสิ่งมีชีวิตจำพวกที่ไร้สติปัญญา ไร้ศีลธรรมและคุณธรรม เท่านั้นยังไม่พอยังเป็นพวกที่ชอบละเมิดกฎกติกาเป็นประจำ คนพรรค์อย่างนี้รู้ดีว่าบ้านเมืองมีรัฐธรรมนูญตราไว้ว่าห้ามทำผิดกฎหมายเลือกตั้ง แต่ทั้งๆ ที่รู้ พวกมันก็จงใจทำผิด เพราะมีตัวพ่อเคยอ้างไว้ว่า บกพร่องโดยสุจริต

แต่เมื่อถูกจับได้ว่าทำผิดก็กลับมาร้องแรกแหกกระเชอว่าสังคมไม่ให้ความเป็นธรรมกับตัวเอง ก็อยากจะถามกลับเช่นกันว่า ความเป็นธรรมที่คนโกงต้องการคืออะไร คือสามารถโกงต่อไปได้เรื่อยๆ แบบไม่มีจุดจบโดยไม่ต้องรับผิดตามกฎหมายใช่หรือไม่

เมื่อคนชั่วช้าสามานย์โกงบ้านกินเมืองต่อไปอีกไม่ได้ แทนที่พวกมันจะสำนึกและกลับตัวกลับใจกลับตนเป็นคนดี แต่มันกลับคิดได้แค่เพียงต้องฉีกรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2550 ทิ้งไป เพราะเมื่อไม่มีรัฐธรรมนูญฉบับนี้แล้ว พวกมันจะกอบโกยและโกงกินได้สะดวกตามใจนึก

นักเลือกตั้งเห็นเรื่องบาปหยาบช้าเป็นสิ่งปกติ

คนผู้มีผิวหน้าบาง มีความเกรงกลัวและละอายต่อเรื่องความบาปหยาบช้าได้ง่าย คนประเสริฐจำพวกนี้จึงไม่สามารถปล่อยตัวปล่อยใจให้ไหลเรื่อยไปตามกระแสความชั่วได้ ไม่ว่าบาปจะยั่วยวนล่อหลอกเขาสักเพียงใด แต่เขาก็จะมีภูมิคุ้มกันไฟบาปได้ตลอดเวลา

แต่สำหรับนักเลือกตั้งแล้ว คนจำพวกนี้กลับเห็นว่าบาปมีความหอมหวานน่าลิ้มลอง นักเลือกตั้งจึงอดใจไม่ได้ ต้องเข้าไปเกลือกกลั้วกับของโสโครกโสมมตลอดเวลา ซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดาที่คนโสโครกมักจะยินดีกับของสกปรกโสโครก

หากนักเลือกตั้งมีความเป็นมนุษย์มากกว่าที่เป็นอยู่ พวกเขาคงจะแยกแยะได้ว่า อะไรผิด ชอบ ชั่ว ดี แต่เพราะเหตุที่นักเลือกตั้งมีความเป็นมนุษย์ผู้มีจิตสาธารณะน้อยเสียจนแทบจะหามิได้ จึงทำให้บ้านเมืองและสังคมไทยของเราเสื่อมทรามและเลวร้ายดังปรากฏในปัจจุบัน

ไม่ว่าสังคมจะส่งเสียงเตือนสติคนจำพวกนี้อย่างไรก็ตาม แต่ก็ไร้ผล เปรียบเสมือนตักน้ำราดรดไปบนหัวตอที่ผุเปื่อย จึงไม่ต้องประหลาดใจที่คนเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนจำพวกนี้ชอบอ้างแบบไร้ตรรกะว่า ต้องแก้รัฐธรรมนูญเพื่อประโยชน์ของประชาชนและประเทศชาติ

ครั้นบอกให้อมนุษย์จำพวกนี้ตอบให้ชัดว่า อะไรคือผลประโยชน์ของประเทศชาติและประชาชน พวกมันก็ไม่เคยตอบได้สักที ถึงแม้มันจะตอบเรื่องนี้ไม่ได้ แต่มันก็ยังคงพร่ำเพ้อละเมอว่า พวกมันทุ่มเททำงานเพื่อผลประโยชน์ของคนส่วนใหญ่บนแผ่นดินนี้

ครั้นถามต่อไปว่า ไม่เคยรู้มาก่อนเลยหรือว่า การทำผิดกฎหมายเลือกตั้งมีผลทำให้ต้องถูกยุบพรรคและถูกตัดสิทธิทางการเมือง 5 ปี พวกมันก็จะอ้างแบบน่าสังเวชว่า มันไม่ได้กระทำผิด แต่คนอื่นเป็นผู้ทำ

หากถามต่อไปว่า เหตุใดไม่ห้ามปราบคนในหมู่คณะเดียวกันมิให้ทำผิดกฎหมาย มันก็จะตอบว่า ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้กระทำ มันสามารถตอบแบบนี้ได้ ทั้งๆ ที่มันคือผู้สั่งการให้คนในสังกัดของมันไปโกงการเลือกตั้ง มันสามารถตะแบงได้ทุกเรื่องเพื่อให้ตัวเองพ้นผิด นี่คือโทษลักษณะสำคัญของนักเลือกตั้งไทย ที่เราจะไม่สามารถหาได้ง่ายๆ ในประเทศที่เจริญแล้ว

สอนหมายังง่ายเสียกว่าบอกให้นักเลือกตั้งเลิกโกง

อันที่จริงแล้วปัญหาการยุบพรรคนี้ ถือเป็นเรื่องเล็กน้อยมากสำหรับผู้ที่มีหิริโอตตัปปะ แต่มันคือปัญหาที่ใหญ่กว่าเขาพระสุเมรุ เมื่อพูดเรื่องนี้กับนักเลือกตั้งที่ต้องการเข้ามาโกงบ้านกินเมือง

หากเป็นคนที่มีสติปัญญาแล้ว เขาจะรู้ได้โดยทันทีว่า หากไม่อยากเป็นคนผิดคนชั่ว ก็ต้องไม่ทำผิดและไม่ทำชั่ว แต่เรื่องธรรมดาแบบนี้จะนำไปปรับใช้กับนักเลือกตั้งผู้มีสันดานหยาบช้า เพราะเห็นเรื่องบาปเรื่องโกงเป็นสิ่งปกติมิได้

เราอาจจะฝึกสอนสุนัขของเรามิให้มีสันดานเป็นอันธพาลได้ง่ายเสียยิ่งกว่าการฝึกมิให้นักเลือกตั้งเลิกโกงบ้านกินเมือง ต่อให้บังคับให้คนพวกนี้ท่องอาขยานในช่วงเช้าและเย็นเป็นประจำทุกวันว่า หากมิอยากถูกยุบพรรคและถูกตัดสิทธิการเมืองก็จงอย่าโกงเลือกตั้ง พวกมันก็คงจะท่องได้จนขึ้นใจ แต่อย่าหวังว่าอัปรีย์มนุษย์เหล่านี้จะทำได้ตามคำสอน เพราะคนพวกนี้หายใจเข้าและออกเป็นเสียงโกงบ้าน กินเมือง โกงบ้าน กินเมือง โกงบ้าน กินเมือง ตลอดเวลา

เฉลิมชัย ยอดมาลัย

- - - - - - - - - - - - - - - - - -              

พันตรีศิริชัย   ทรัพย์ศิริ

นักศึกษาคณะรัฐศาสตร์รุ่น 8 มหาวิทยาลัยปทุมธานี

โทร. 02-990-0331

http://www.apdi2002.com

http://www.youtube.com พิมพ์ apdi. หรือ สมาคมคนพิการ

1210520824

รัฐธรรมนูญที่เป็นของประชาชน

ความเคลื่อนไหวในการขอแก้ไขรัฐธรรมนูญฉบับปี 2550 ซึ่งเป็นรัฐธรรมนูญฉบับที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน ล่าสุดมีแนวโน้มว่าในที่สุดแล้วการขอแก้ไขรัฐธรรมนูญฉบับนี้ ก็คงจะต้องมีการยุติไว้เป็นการชั่วคราวเพราะมีกระแสคัดค้านและไม่เห็นด้วยจากประชาชนหลายกลุ่มด้วยกัน

กลุ่มแรกก็คือ สส.ในพรรคประชาธิปัตย์ ซึ่งเป็นแกนนำของรัฐบาลเอง ซึ่งไม่เห็นด้วยกับแนวทางดังกล่าวเป็นจำนวนมาก กลุ่มที่ 2 ได้แก่ พันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย ซึ่งเป็นมวลชนที่รวมพลังกันออกมาขับไล่รัฐบาลพรรคไทยรักไทย และพรรคพลังประชาชน ในระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมา

กลุ่มที่ 3 ได้แก่ พรรคเพื่อไทย และพรรคประชาราช ซึ่งเป็นพรรคฝ่ายค้านที่แสดงเจตนาอย่างชัดเจนว่าต้องการให้กลับไปใช้รัฐธรรมนูญฉบับปี 2540 แทน เพราะรัฐธรรมนูญฉบับนั้นให้ประโยชน์แก่ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร และสมัครพรรคพวก มากกว่าการแก้ไขรัฐธรรมนูญฉบับปี 2550

ส่วนกลุ่มที่ 4 ได้แก่ บรรดาสมาชิกสภาร่างรัฐธรรมนูญฉบับปี 2550 หรือ ส.ส.ร.50 ที่ได้ออกมาแสดงความเห็นคัดค้านมาตั้งแต่สมัยรัฐบาลพรรคพลังประชาชนในปีที่แล้ว และกลุ่มที่ 5 ก็คือ กลุ่มวุฒิสมาชิกฝ่ายที่อยู่ตรงกันข้ามกับ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรี

ฝ่ายที่ไม่เห็นด้วยกับการแก้ไขรัฐธรรมนูญได้ออกมาระบุว่าข้อเสนอของคณะกรรมการสมานฉันท์เพื่อการปฏิรูปการเมืองนั้นเป็นการแก้ไขกฎเกณฑ์กติกาเกี่ยวกับตัวของนักการเมืองที่เสียประโยชน์ทั้งสิ้น เมื่อแก้ไขเสร็จแล้วก็นำไปสู่การยุบสภาเพื่อเลือกตั้งใหม่ โดยหวังเข้ามายึดครองอำนาจรัฐไม่ได้เกี่ยวข้องกับการสมานฉันท์และประชาชนไม่ได้รับประโยชน์อะไรเลย

ส่วนการที่จะใช้งบประมาณจำนวน 2,000 ล้านบาท เพื่อนำไปทำประชามตินั้นมีกระแสคัดค้านว่าเป็นการกระทำที่สูญเสียงบประมาณไปโดยไม่มีเหตุผลที่สมควร ในยามที่ประเทศกำลังมีปัญหาทางด้านเศรษฐกิจถือเป็นการใช้งบประมาณไปโดยที่ไม่มีความคุ้มค่า

รัฐธรรมนูญฉบับปี 2540 นั้น เป็นรัฐธรรมนูญที่ให้อำนาจกับนักการเมืองฝ่ายรัฐบาลค่อนข้างมาก และป้องกันการตรวจสอบการใช้อำนาจของรัฐบาล ตัวผู้นำรัฐบาลไม่เห็นความสำคัญของรัฐสภา มีการใช้อำนาจไปในทางที่ผิดจนเป็นปัญหาเกิดการต่อต้านจากประชาชนและนำไปสู่การรัฐประหารเมื่อวันที่ 19 กันยายน 2549

สำหรับรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน ถือได้ว่าเป็นรัฐธรรมนูญที่เป็นของประชาชน เนื่องจากได้ผ่านการทำประชามติจากประชาชน และเป็นรัฐธรรมนูญที่ดีที่สุดเพราะได้แก้ไขไม่ให้นักการเมืองมีอำนาจมากเกินไป จนไม่สามารถตรวจสอบได้เหมือนในสมัยที่พรรคไทยรักไทย บริหารประเทศ รัฐธรรมนูญได้ให้สิทธิเสรีภาพและให้ความคุ้มครองแก่ประชาชนทุกกลุ่มไว้อย่างสมบูรณ์การแก้ไขรัฐธรรมนูญจึงไม่มีความจำเป็นแต่อย่างใด

- - - - - - - - - - - - - - - - - -              

พันตรีศิริชัย   ทรัพย์ศิริ

นักศึกษาคณะรัฐศาสตร์ รุ่น 8 มหาวิทยาลัยปทุมธานี

โทร. 02-990-0331

http://www.apdi2002.com

http://www.youtube.com พิมพ์ apdi. หรือ สมาคมคนพิการ

1710522011

วันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2552 ปีที่ 32 ฉบับที่ 11546 มติชนรายวัน


ดึงดันไปทำไม
บทนำมติชน
สำรวจตรวจสอบในแวดวงนักการเมือง พรรคการเมือง องค์กรมวลชน สื่อสารมวลชน ดูเหมือนไม่มีใครขานรับกับการแก้ไขรัฐธรรมนูญ 2550 ใน 6 ประเด็น รวมทั้งการออกเสียงประชามติก่อนที่รัฐสภาจะพิจารณาร่างแก้ไขรัฐธรรมนูญ ตามที่นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรี ยืนกรานจะต้องดำเนินการไปให้ได้ สิ่งที่ปรากฏชัดเจนก็คือ นอกจากพรรคเพื่อไทยซึ่งเป็นฝ่ายค้านได้มีมติอย่างเป็นทางว่า ไม่ร่วมด้วยแล้ว ส.ส.ในพรรคประชาธิปัตย์ สมาชิกวุฒิสภา กลุ่ม 40 ส.ว.ก็ไม่สนับสนุน แต่ก็แปลกที่นายอภิสิทธิ์ยังไม่เลิกล้มความคิด กลับยังบอกว่า ความแตกต่างทางความคิดเห็นควรให้ประชาชนได้ตัดสินด้วยการออกเสียงประชามติ โดยเงิน 2,000 ล้านบาท ที่จะใช้ในการออกเสียงประชามติไม่ได้มากมายอะไร

การแก้ไขรัฐธรรมูญ 6 ประเด็น เป็นประเด็นร้อนทางการเมืองอยู่ทุกวัน ทั้งๆ ที่รัฐบาลควรเอาเวลาและความคิดอ่านไปปรับปรุงประสิทธิภาพการบริหารงานทั้งฝ่ายการเมืองและฝ่ายข้าราชการประจำจะดีกว่าเป็นหลายเท่า เพราะปัญหาของประเทศและประชาชนที่ได้รับความเดือดร้อนกำลังทับถมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ การเดินหน้าแก้ไขรัฐธรรมนูญ 6 ประเด็น ซึ่งล้วนแต่มีผลได้-ผลเสียของนักการเมืองและพรรคการเมืองเป็นหลัก และการผลักดันให้ออกเสียงประชามติไม่ได้เกิดประโยชน์โภชผลกับคนไทยเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามกลับจะสร้างความสบสนอลหม่านนำประเทศไปสู่ "วิกฤตรัฐธรรมนูญ" โดยไม่จำเป็น

เมื่อพรรคเพื่อไทยถอนตัวออกจากการร่วมเป็นวิป 3 ฝ่าย ทำให้เหลือแค่วิปรัฐบาลกับวิปวุฒิฯ ย่อมเป็นเหตุผลที่นายอภิสิทธิ์ควรจะยอมรับว่า แนวคิดดั้งเดิมที่อยากเห็นความสมานฉันท์ของทุกพรรคทุกฝ่ายเกิดขึ้นโดยให้มาร่วมมือกันแก้ไขรัฐธรรมนูญได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว ขณะเดียวกันก็มีคำถามเกิดขึ้นว่า ในจำนวนวิป 2 ฝ่าย ที่เหลืออยู่คือ วิปรัฐบาลกับวิปวุฒิฯนั้น ในความเป็นจริง ตัวแทนของวุฒิฯที่ไปเป็นวิป สามารถสร้างความยอมรับและเห็นคล้อยตามจากบรรดา ส.ว.ทั้งมวลได้จริงหรือ อย่างน้อยที่สุด กลุ่ม 40 ส.ว. ก็ประกาศตัวชัดเจนมาตลอดว่า ไม่เอาด้วยกับการแก้ไขรัฐธรรมนูญ 6 ประเด็น และการออกเสียงประชามติ เมื่อเป็นดังนี้ จึงควรที่ ส.ว.ในฐานะเป็นวิปวุฒิฯจะได้แสดงตัวและประกาศท่าให้ชัดเจนว่า ยังคงร่วมอยู่ในวิป 2 ฝ่ายหรือไม่ แต่หากวิปวุฒิฯไม่มีสถานะอันน่าเชื่อถือว่าเป็นตัวแทนความคิดของ ส.ว.ทั้งหมดก็เท่ากับเหลือเพียงวิปรัฐบาลเพียงฝ่ายเดียวเท่านั้น

การเหลือแค่วิปรัฐบาลและวิปวุฒิฯที่เป็นแค่เพียงชื่อลอยๆ หาได้มีผลในทางปฏิบัติอันจะทำให้ความเห็นของวิป 3 ฝ่าย แต่เดิมที่สนับสนุนการแก้ไขรัฐธรรมนูญ 6 ประเด็น ไปผูกพันหรือผูกมัดกับ ส.ว. 150 คน เพราะ ส.ว.แต่ละคนล้วนเป็นอิสระในการปฏิบัติหน้าที่ในฐานะ สถาบันทางนิติบัญญัติ ทำให้การแก้ไขรัฐธรรมนูญ และการออกเสียงประชามติขาดเหตุผลและไม่อาจนำไปอ้างได้อีกต่อไป การดื้อดึงดันทุรังของรัฐบาลที่จะออกเสียงประชามติให้ได้และจากนั้นก็ไม่มีหลักประกันว่า สุดท้าย ส.ส.และ ส.ว.จะแก้ไขรัฐธรรมนูญ 6 ประเด็น สำเร็จหรือไม่ จึงรังแต่จะเกิดความปั่นป่วนวุ่นวายและความยุ่งเหยิงต่อสถานการณ์ทางการเมือง

ก่อนที่ประเทศและประชาชนจะถลำลึกไปสู่ "วิกฤตรัฐธรรมนูญ" และเกิดกระแสความขัดแย้งเมื่อต้องกระโจนเข้าไปสู่การออกเสียงประชามติที่มีแต่ความสับสน ควรที่นายอภิสิทธิ์จะเลิกความคิดการแก้ไขรัฐธรรมนูญ 6 ประเด็น หยุดการผลักดันเรื่องการออกเสียงประชามติ พร้อมๆ ไปกับสถาบันรัฐสภาที่มีนายชัย ชิดชอบ เป็นประธานรัฐสภา ก็ควรจะระงับการจัดทำร่างแก้ไขรัฐธรรมนูญ 6 ประเด็น แม้จะมอบหมายให้ฝ่ายกฎหมายของสำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร และสำนักงานเลขาธิการวุฒิสภาไปยกร่างก็ตาม กล่าวสำหรับ ส.ส.พรรคร่วมรัฐบาลและ ส.ว.หากจะมีใครไปร่วมลงชื่อในญัตติแก้ไขรัฐธรรมนูญ เพื่อเสนอต่อรัฐสภาซึ่งเท่ากับกระทำไปตามความปรารถนาของนายอภิสิทธิ์โดยตรง จะต้องรับผิดชอบ ถ้าสิ่งที่กระทำลงไปนั้น เกิดผลเสียหายต่อบ้านเมือง

- - - - - - - - - - - - - - - - - -              

พันตรีศิริชัย   ทรัพย์ศิริ

นักศึกษา คณะรัฐศาสตร์ปี 1  มหาวิทยาลัยปทุมธานี

โทร. 02-990-0331

http://www.apdi2002.com

http://www.youtube.com พิมพ์ apdi. หรือ สมาคมคนพิการ

2010522118