นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ (ศธ.) เปิดเผยว่า  เมื่อวันที่ 29 เมษายนที่ผ่านมา ตนได้ลงนามในระเบียบคณะกรรมการส่งเสริมการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการว่าด้วยการบริหารกองทุน การรับเงิน การจ่ายเงิน การเก็บรักษาเงิน การลงทุน การหาประโยชน์  และการจัดการกองทุนส่งเสริมและพัฒนาการศึกษาสำหรับคนพิการ พ.ศ. 2552 เรียบร้อยแล้ว  โดยสาระสำคัญของระเบียบดังกล่าว จะทำให้มีกองทุนส่งเสริมและพัฒนาการศึกษาสำหรับคนพิการขึ้นมา เพื่อใช้จ่ายในการส่งเสริมสนับสนุนและการพัฒนาการศึกษาสำหรับคนพิการให้เป็นไปอย่างทั่วถึง ซึ่งจะทำให้คนพิการหรือผู้ดูแลคนพิการได้มีสิทธิในการกู้ยืมเงินเพื่อจัดซื้อจัดหาสิ่งอำนวยความสะดวก เทคโนโลยีสิ่งอำนวยความสะดวก สื่อบริการ รวมถึงความช่วยเหลืออื่นใดในทางการศึกษาสำหรับคนพิการ
 
นายจุรินทร์ กล่าวต่อไปว่า นอกจากนี้ยังจะมีทุนการศึกษาหรือทุนฝึกอบรมให้แก่คนพิการ ผู้ดูแลคนพิการ อาสาสมัคร หรือบุคลากร     ที่เกี่ยวข้องกับการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ ซึ่งจะรวมถึงการจัดซื้อ    จัดหาจัดจ้างล่ามภาษามือ ผู้ช่วยเหลือคนพิการ สื่อส่งเสริมพัฒนาการ สิ่งอำนวยความสะดวก เทคโนโลยีสิ่งอำนวยความสะดวก ฯลฯ และการให้การสนับสนุนการดำเนินงานของสถานศึกษาในการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการด้วย
 
“สำหรับแหล่งที่มาของเงินกองทุนดังกล่าวจะประกอบด้วย เงินและทรัพย์สินที่โอนมาจากเงินกองทุนการศึกษาสำหรับคนพิการ ตามระเบียบกระทรวงศึกษาธิการว่าด้วย กองทุนการศึกษาสำหรับคนพิการ พ.ศ. 2546 นอกจากนี้ยังจะมีเงินอุดหนุนจากรัฐบาล เงินอุดหนุนจากองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (อปท.) เงินรายได้จากการออกสลากหรือการจัดกิจกรรม รวมถึงดอกผลและผลประโยชน์ที่เกิดจากเงินหรือทรัพย์สินของกองทุน เงินหรือทรัพย์สินที่มีผู้บริจาค และรายได้บางส่วนจากภาษีของสินค้าและบริการที่เป็นสาเหตุแห่งความพิการตามที่กฎหมายกำหนด ทั้งนี้คณะกรรมการบริหารกองทุนดังกล่าวจะมีเลขาธิการคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (กพฐ.) เป็นประธานกรรมการ และจะเป็นผู้มีอำนาจสั่งจ่ายเงินกองทุน ภายหลังจากที่คณะกรรมการบริหารกองทุนได้ให้การอนุมัติแล้ว” นายจุรินทร์ กล่าว.

อ่านดูแล้วก็ชื่นไปชั่วขณะ เลยทีเดียว แต่ความต้องการของคนพิการจริง ๆ แล้ว ไม่ต้องการแค่ความต้องการพื้นฐาน การศึษา  หรือเงินกู้ยืมเงิน หรือเครื่องอำนวยความสะดวกที่รัฐจัดให้ สิ่งที่ต้องการมากที่สุดก็คือ อาชีพที่จะผลักดันชีวิตของผู้พิการให้ดำรงอยู่ต่อไปได้ นอกจากสิ่งอำนวยความสะดวกที่รัฐหยิบยื่นมาให้  แต่ความเชื่อมั้นของวิถีชีวิดที่จะต้องสู้ต่อไปนั้นซิสำคัญ ช่องทางของหน่วยงานภาครัฐที่คนพิการจะก้าวอย่างเข้าไปได้นั้นมีเปอร์เซ็นต์ 0.01%  ที่จะเข้าไปยึดเป็นอาชีพ ด้วยเหตุหลัก ก็คือ 1.สภาพร่างกาย  2. โอกาศ  3.ถูกผิดกั้นทางสังคม ถึงแม้ว่าในรัฐบาลชุดไหน ๆ ที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป นโยบายเขียนไว้อย่างสวยงาม  ครม.ลงมติผ่าน แต่นั้นก็เพียงแต่ รูปลักษณ์ของภาพที่ออกมา ความจริงของคนพิการในวันนี้ก็ยังเป็นคนพิการที่ผ่าน ๆ มาเหมือนเดิม  สิ่งที่คนพิการ ภายในประเทศสยามต้องการในวันนี้ก็คือ ความมั่นของอาชีพ เรื่องการศึกษา การกู้ยืมนั้น ปัจจัยเหล่านี้คงไม่สำคัญมากมายนักสำหรับสังคมของประเทศนี้ได้เปิดโอกาสให้อยู่แล้ว แต่เมื่อเรียนจบนี้แหละปัญหาหลัก... หากเป็นไปได้ .05% ของหน่วยงานภาครับเปิดช่องทางให้กลุ่มผู้พิการได้เข้าไปทำงานนั้นแหละคือขวัญกำลังใจของคนพิการต้องการ